Αυτό που αντίκρυζα ήταν το ιδεώδες, απαθανατισμένο σε πεντελικό μάρμαρο. Μέχρι τότε πίστευα, ότι η τελειότητα δεν είναι του κόσμου τούτου". Σε άλλο σημείο του έργου του, απευθυνόμενος προς τη Θεά Αθηνά, γράφει: "Ω, ευγένεια! Ω, απλή κι αληθινή ομορφιά! Θεά που η λατρεία σου σημαίνει λόγο και σοφία, εσύ που ο ναός σου είναι ένα αιώνιο μάθημα αυτογνωσίας κι ειλικρίνειας!!..."

Σύμφωνα με την Ιφιγένεια Μποτουροπούλου του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας), η "Προσευχή πάνω στην Ακρόπολη" του Ερνέστου Ρενάν σηματοδοτεί την διαχρονικότητα και την παγκοσμιότητα του κειμένου και επισημαίνει την διαρκή ανάγκη του ανθρώπου για την αναζήτηση του Ωραίου, του Καλού και του Αληθινού". Αυτή η Προσευχή του στην Αθηνά ... φέρνει το μήνυμα για μία ακόμη φορά, πως οι αξίες του Ελληνισμού υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι σημεία αναφοράς και δικαίωσης του ανθρώπου.