«Η ωρίμανση της σιδηροδρομικής ιδέας στην Ελλάδα, ο σχεδιασμός και η κατασκευή του Ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου έχουν αφήσει ανεξίτηλα ίχνη στην ιστορία του τόπου μας. Η συμβολή των σιδηροδρόμων στην ανάπτυξη της χώρας μας απ’ το ξεκίνημα τους στα 1884 μέχρι σήμερα, υπήρξε μεγάλη και σημαντική», σημείωσε ο κ. Ανδρέας Λαμπρινόπουλος, διοικητής του οργανισμού σιδηροδρόμων Ελλάδος κατά την επέτειο των 100 χρόνων από την έλευση της πρώτης ατμομηχανής στις γραμμές του ΟΣΕ.

Στην είσοδο του χώρου ο επισκέπτης θα αντικρίσει ένα ρομπότ κατασκευασμένο από αυθεντικά εξαρτήματα παλαιάς δηζελομηχανής. Στο κτίριο που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του, αν ανέβει κανείς μερικές σκάλες θα οδηγηθεί στον Σύλλογο Φίλων Σιδηροδρόμου που λειτουργεί πλέον μόνο κάθε Τετάρτη.

Στην πρώτη αίθουσα μπορεί κανείς να συναντήσει χειροκίνητες και ποδοκίνητες δρεζίνες που χρησιμοποιούνταν από τους εργάτες και φροντιστές των γραμμών, τοπογραφικά όργανα – τα περισσότερα εκ των οποίων χρησιμοποιήθηκαν κατά την κατασκευή του δικτύου Πελοποννήσου, σπάνιες φωτογραφίες από την παλαιά σιδηροδρομική γέφυρα στη διώρυγα Κορίνθου καθώς και σχέδια νεοκλασικής τυπολογίας του σιδηροδρομικού σταθμού Βόλου, το σημερινό κτίριο του οποίου παρότι δεν συμφωνεί απόλυτα με τα σχέδια μετά τους σεισμούς στην περιοχή το 1955- αποτελεί επίσης μουσείο με πλούσιο υλικό σε τεκμήρια και κειμήλια σχετικά με την ιστορία των σιδηροδρόμων.

Η πιο ξεχωριστή αίθουσα ανοίγει τις πόρτες της με μια μαυροκόκκινη ατμομηχανή ΤΙΡΥΝΣ του 1884. Δίπλα της υπάρχει ο απαραίτητος πίνακας με πληροφορίες για τον τύπο, το εργοστάσιο κατασκευής της, το έτος που τέθηκε σε κυκλοφορία, το εύρος γραμμής, το είδος ατμού που παράγει, τη μέγιστη ταχύτητά της μέχρι την απόσταση μεταξύ των ακραιών τροχών της.

Ανάμεσα στους «καρβουνιάρηδες», το μοναδικό ηλεκτρικό όχημα αποτελεί το τραμ που μετέφερε επιβάτες μεταξύ Σταθμού Λαρίσης και Πειραιά

Ανάμεσα σε επιβατικά οχήματα και χειροκίνητες πυροσβεστικές αντλίες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου και διάφορα μοντέλα τροχαίου υλικού το βασιλικό βαγόνι του 1888 για τις μετακινήσεις του Γεωργίου Α’ κατασκευασμένο από τέσσερα διαφορετικά είδη ξύλου, με λεπτομέρειες χρυσού και εσωτερική επένδυση από βελούδο αποτελεί μαζί με το επίσης χρυσοποίκιλτο καπνιστήριο όχημα του σουλτανικού συρμού του Αβδούλ Αζίζ και το καλοκαιρινό βαγόνι του οδοντωτού που πραγματοποιούσε τη διαδρομή Διακοφτό – Καλάβρυτα  τα πιο εντυπωσιακά εκθέματα.

Ανάμεσα στους «καρβουνιάρηδες», το μοναδικό ηλεκτρικό όχημα αποτελεί το τραμ που μετέφερε επιβάτες μεταξύ Σταθμού Λαρίσης και Πειραιά, όμοιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα του «Ποτέ την Κυριακή» σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν.

Διατρητικά μηχανήματα εισιτηρίων, πίνακες δρομολογίων, σφραγίδες, σάλπιγγες, φανοί, ρολόγια σταθμών και πλούσιο έντυπο υλικό που περιλαμβάνει από βασιλικά διατάγματα περί ασφαλείας και αστυνόμευσης των σιδηροδρόμων μέχρι εγχειρίδια με τίτλο «Η συννενόησις με τους ξένους επιβάτες» του έτους 1935 1935 συνοδεύουν μια ποικιλία μικρογραφιών συρμών σε ένα δωμάτιο όπου τα παράθυρα είναι καλυμμένα με πορτοκαλί κουρτίνες στολισμένες με το ανάγλυφο σήμα του ΟΣΕ.