Τρίτον, η έρευνα καταγράφει μια στάση αδιαφορίας των νέων προς το πολιτικό γίγνεσθαι, τους πολιτικούς θεσμούς και την κοινωνία των πολιτών. Η οικογένεια αποτελεί τον μοναδικό κοινωνικό θεσμό που το σύνολο των νέων εμπιστεύεται, ενώ η Βουλή συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό δυσφορίας των νέων. Ενδεικτικό είναι ότι το 86,3% δηλώνει καθόλου ή λίγο ικανοποιημένο από τη λειτουργία της.

Τέταρτον, ένα άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι από τους άνεργους νέους, το 41,7% του δείγματος δίνει μηδενική αξία στον τρόπο που ασκείται η δημοκρατία στην Ελλάδα. Στην κατηγορία των εργαζομένων το αντίστοιχο ποσοστό βρίσκεται στο 35,4%.

Ως ένα κεντρικό συμπέρασμα που εξάγεται από τις αναλύσεις της έρευνας είναι ότι το νέο φαινόμενο της κοινωνικής αποδόμησης της σημερινής γενιάς καθορίζει τη διαμόρφωση του κοινωνικού μέλλοντος των νέων αλλά και της χώρας.

Χαρακτηριστικό είναι το αίσθημα ακύρωσης της ύπαρξής τους, που εκφράζουν έντονα πολλοί νέοι που συμμετέχουν στις Εστιασμένες Ομάδες και συνεντεύξεις της έρευνας, όπως ένα ζευγάρι μηχανικών από τη Θεσσαλονίκη που ζει πλέον μια νομαδική επαγγελματική ζωή ανάμεσα σε Ελλάδα, Γερμανία και ΗΠΑ. «Δεν θα μας πείραζε καθόλου αν στην Ελλάδα μας ενέγραφαν στο ληξιαρχεία ως νεκρούς» αναφέρεται στο δημοσίευμα της «Καθημερινής».

Εάν στα παραπάνω προστεθεί το γεγονός ότι παρά την αύξηση των εκπαιδευτικών εφοδίων και προσόντων της νέας γενιάς, το ποσοστό ανεργίας και το ποσοστό μερικής απασχόλησης αυξήθηκε, τότε μπορεί κανείς να αποκτήσει μια καθαρή εικόνα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι νέοι.

Όπως αναφέρει η «Καθημερινή της Κυριακής», ενώ το 2000 το ποσοστό της μερικής απασχόλησης στις ηλικίες 25-34 ήταν 9,7%, το 2010 βρέθηκε στο 13,5% και το 2014 εκτοξεύθηκε στο 24,4%.