Έρχονται τώρα κάποιοι περίεργοι και στήνουν στην Τρούμπα "μαγαζιά" και δήθεν δίνουν ζωή τη νύχτα στα στενά της. Τζίφος!
Η Τρούμπα πέθανε το 1968 όταν ο Σκυλίτσης φόρτωσε τα συμπράγκαλα των "κοριτσιών" στα φορτηγά και τα έστειλε προς Αθήνα μεριά.
Και ήτανε, νομίζω, καιρός, καθότι η Τρούμπα δεν ήτανε πια Τρούμπα! Είχε αρχίσει η παρακμή, είχε φύγει το λούστρο, είχαν ξεκόψει οι καλές παρέες να κατεβαίνουν στα καμπαρέ.
Στο "John Bull", στην "Argentina" στους "45 Γιάννηδες", στο "Kit-Kat", δεν έρχονταν πλέον μεγάλα νούμερα από το εξωτερικό.
Μόνο ο "Δόκτωρ Βανκάντρα", ο Έλληνας μάγος που πήγε από αδέσποτη έξω από το Πολυτεχνείο, η Ταμάρα, μια μαυριδερή από την Αγία Βαρβάρα που έκανε "ακροβατικά" για τα πανηγύρια και χόρευε με ένα χτικιάρικο φίδι, και κάτι γεροντάρες μουσικοί, που παίζανε τη "Μισιρλού" σε ροκ εντ ρολ!
Μεταξύ μας, ο Σκυλίτσης, δήμαρχος τότε χωρίς να έχει κανέναν στο κεφάλι του, σκότωσε τον πεθαμένο!

Ο Πειραιάς , τότε είχε αρχίσει να γίνεται "in", κατέβαιναν από την Κηφισιά οι "φραγκάτοι" να δουν στο Πασαλιμάνι "Τα νερά που χορεύουνε" (τώρα τα βάλανε στο "Ιδρυμα Νιάρχου" και κάνουνε πως δεν τα έχουνε ξαναδεί) κι ύστερα τρώγανε παγωτό στο "Αλεξάνδρειο", τη "Στάνη" και του "Παπασπύρου" και ο Μίμης στη "Φοντάνα" , στην πλατεία Κανάρη (πόσοι Πειραιώτες ξέρουν πού είναι;)πείραζε τους "Εθνικούς" που είχανε κάνει το μαγαζί στέκι τους...

Η Τρούμπα, λοιπόν, άρχισε να αποκτά "κορίτσια" λίγο έπειτα από την Κατοχή. Και μην ακούτε που λένε ότι σήμερα υπάρχουνε κάποιοι επιτήδειοι που φέρνουνε κορίτσια από το εξωτερικό και τα βγάζουνε στο κλαρί τάζοντας δουλειά σοβαρή, Τότε οι "αγαπητικοί" τάζανε γάμο.
"Να κάνουμε κομπόδεμα και να σε κάνω βασίλισσα". Και την έκανε βασίλισσα, αλλά στα κρεβάτια των άλλων! Και το κομπόδεμα το κρατούσε εκείνος!

Αλλά το βράδυ, η Τρούμπα γέμιζε φώτα! Αναβόσβηναν οι επιγραφές στα καμπαρέ και όταν ερχόταν ο Στόλος, τα Αμερικανάκια ακουμπούσαν εκεί ότι δολάριο και πακέτο από τσιγάρα είχαν. Και νάιλον κάλτσες και μέντες και τσίχλες "τσουένιν γκαμ" και τέτοια...
Και τρέχανε τα γυμνασιόπαιδα τότε, στην Τερψιθέα, στην πλατεία και αγοράζανε από τους Αμερικάνους τσιγάρα "Σάλεμ" και "Κάμελ" και "Παλ Μαλ" για να τα βάλουνε την Κυριακή στο τσεπάκι του πουκάμισου, να "εξέχει" το πακέτο και να γίνουνε άντρες!

Κι ύστερα, κάποια στιγμή, όταν είχανε βρει το θάρρος (και τα λεφτά) πήγαιναν (δυο-δυο και τρεις-τρεις) σε ένα από τα "Σπίτια" και γνώριζαν εκείνο που τους έλεγε η μάνα τους στο σπίτι να αποφύγουν! "Κοίταξε, βρε, μην πας σε καμιά από εκείνες στην Τρούμπα! Θα κολλήσεις καμιά αρρώστια και θα πεθάνεις"!
Κι είναι αλήθεια ότι τότε θέριζαν τα αφροδίσια, αλλά τα "κορίτσια" στα "εγκεκριμένα σπίτια" περνούσαν από εξετάσεις τακτικά.

Φίλωνος και Νοταρά, άντε και λίγο η Κολοκοτρώνη. 'Ηταν οι δρόμοι με τα "σπίτια" και τα καμπαρέ. Και κάποια "Καφέ μπαρ", αλλά ξεθυμασμένα πράγματα...
Και τρία σινεμά, Δευτέρας Μεραρχίας και Φίλωνος :"Φως", "Ηλύσια" και "Ολυμπίκ".
Στα κουδούνια ονόματα: "Λίτσα", "Κούλα", "Κική", "Λένα" "Λυδία". Και στα καμπαρέ βιτρίνες και φωτογραφίες. "Στριπτηζέζ" παγκοσμίου κλάσεως και φήμης που "τα πετάνε όλα", ζογκλέρ, τραγουδιστές, εγγαστρίμυθοι, νάνοι, γόητες φιδιών και κοριτσιών, κυνηγοί ψύλλων και κωνώπων, τοξότες και σκοπευτές!
Όλες οι "ατραξιόν" του κόσμου, στην πίστα των καμπαρέ. Και φυσικά "κονφερασιέ", που κελάηδαγε ολονυχτίς.
Και φωτογράφοι, με τον Μήτσο Πουλακίδα στο "Φωτορεπορτάζ"!
Και σε κάποια από τα καμπαρέ, τις "μικρές ώρες", μπουζούκια και πενιές. Καθότι να μην ξεχνάμε ότι υπήρξαμε και μάγκες!

Κι ένα βράδυ σφάζει ο Τάσος ο Κάνουλας τον Σπύρο τον Τεκέ πίσω απ' τον Αγιο Σπυρίδωνα, στο μικρό στενό, στο "Γιαχνί σοκάκι". Και τονε πιάνουν και τον πάνε στο Δικαστήριο. Και λέει ο συνήγορος :
"Επρόκειτο κύριε πρόεδρε περί ατυχήματος, επέπεσεν ο ατυχής επί της μαχαίρας που είχομεν δια να καθαρίζομεν οπώρας!".
Και ρωτάει ο δικαστής τον Κάνουλα :"Ούτως έχουν τα πράγματα, κατηγορούμενε;".
Κι εκείνος, σηκώνεται, ασκεπής και λέει: "Δεν ξέρω τί λέει ο δικεόρος, αλλά η αλήθεια είναι μια: Δεν χωράγανε δυο μάγκες στο Γιαχνί σοκάκι"!
Αναβιώνουν αυτά τα πράγματα; Όταν σπάσουν τα καλούπια τί να αναβιώσουν οι σημερινοί γιαλαντζήδες;

Κλείνω αυτή τη σύντομη περιήγηση με όσα έγραψε για την Τρούμπα στο βιβλίο του "Η αλλοίωση του Χριστιανικού ήθους" ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος, που μεγάλωσε στην περιοχή εκείνη.

"Οι πόρνες και οι χασικλήδες της Τρούμπας δεν εστηρίζοντο στην δική τους δικαιοσύνη, όπως οι καθώς πρέπει ευσεβείς και γι’ αυτό όχι μόνον δεν είχαν έπαρση αλλά είχαν και μια αυθόρμητη ταπείνωση. Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να αποκρύπτουν τη κατάντια τους. Δεν κάλυπταν την παλιανθρωπιά τους με μια μάσκα υποκριτικής ευπρέπειας. Δεν έκρυβαν την οργή τους με ανατριχιαστικά ευγενικά χαμόγελα, και είχαν μια γνήσια πίστη στην δύναμη και στην αγάπη του Θεού, γιατί αν και ομολογούσαν την κατάντια τους, δεν σταματούσαν να ζητούν και να ελπίζουν χωρίς μεγαλορρημοσύνες στο έλεός του".

Τί μπορεί να αναβιώσει σήμερα από όλα αυτά;