Ο νόμος της πολιτείας δεν επιτρέπει στον σερίφη να αρνηθεί σε πολίτη την έκδοση άδειας οπλοκατοχής λόγω κάποιου σωματικού περιορισμού. Σε αυτούς τους περιορισμούς, σύμφωνα τουλάχιστον με την ερμηνεία που δίνουν οι τοπικές αρχές, εμπίπτουν και όσοι έχουν προβλήματα όρασης ή ακόμα και όσοι είναι εντελώς τυφλοί.

Αποτέλεσμα είναι τυπικά, αλλά και πρακτικά, να επιτρέπεται η έκδοση σχετικής άδειας χωρίς περιορισμούς. Όπως εξηγεί η USA Today η οπλοκατοχή από τυφλούς δεν αποτελεί κάτι καινούριο στην Αϊόβα, όπου πολλοί τυφλοί διαθέτουν μάλιστα και άδεια οπλοκατοχής για κυνήγι… Το ζήτημα έχει προκύψει από το 2011 όταν άλλαξε ο νόμος περί οπλοκατοχής, οπότε και επετράπη η κατοχή όπλων από τυφλούς.

Ποιο είναι όμως το – λεπτό - σημείο στο οποίοι περιορίζονται τα δικαιώματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες και ξεκινούν τα ζητήματα της δημόσιας ασφάλειας. Για εμάς η απάντηση είναι προφανής. Για τους φορείς της Αϊόβα μάλλον όχι όμως.

Ακόμη και οι υπέρμαχοι ωστόσο των δικαιωμάτων των ΑμΕΑ φαίνεται ότι διαφωνούν στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ο σερίφης Γουόρεν Γουέθινγκτον της κοινότητας του Τσένταρ, από την πλευρά του έχει πολλάκις μιλήσει για το πώς μπορούν οι τυφλοί να διδαχθούν σκοποβολή. Επίσης, η επικεφαλής της οργάνωσης Δικαιωμάτων των ΑμΕΑ της Αϊόβα Τζέιν Χάντσον ισχυρίζεται ότι τυχόν απαγόρευση οπλοκατοχής σε τυφλούς αντίκειται στην αμερικανική Χάρτα των Δικαιωμάτων των ΑμΕΑ.

Από την άλλη, στις πιο λογικές – κατά την ταπεινής μας άποψη τουλάχιστον – φωνές, ο σερίφης Ντον Βρώτσος (ελληνικής καταγωγής κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον) της κοινότητας Ντουμπούκ δήλωσε ότι δεν θα εξέδιδε σε καμία περίπτωση άδεια οπλοφορίας και οπλοχρησίας σε τυφλό. Αντίστοιχη άποψη έχει και επιστάτης της σχολής τυφλών της Αϊόβα που υποστηρίζει ότι η οπλοχρησία μπορεί να αποτελέσει την μοναδική εξαίρεση στην πεποίθησή του ότι οι τυφλοί μπορούν να συμμετάσχουν πλήρως σε κάθε δραστηριότητα.

Η ουσία πάντως παραμένει. Υπό τις παρούσες συνθήκες και εάν και μέχρι επέλθουν αλλαγές, οι τυφλοί στην Αϊόβα μπορούν νομίμως να κατέχουν και να χρησιμοποιούν όπλα.