Όταν τα μέσα είναι περιορισμένα, ο άνθρωπος γίνεται πιο ευρηματικός. Η ανάγκη για φλερτ ήταν πάντα παρούσα. Σήμερα τα social media παρέχουν δυνατότητες άμεσης προσέγγισης ακόμη και αγνώστων. Τι έκανε όμως ένας νεαρός κατά τον 19ο αιώνα που δεν είχε πρόσβαση στο Facebook, το Twitter, ούτε δεν είχε τη δυνατότητα να στείλει ούτε ένα SMS. Το Penna σας παρουσιάζει τα ραβασάκια μιας άλλης εποχής. Τις λεγόμενες κάρτες ραντεβού ή κάρτες πρόσκλησης με τις οποίες οι νεαροί προσέγγιζαν νεαρές, τις οποίες δεν είχαν τη δυνατότητα να πλησιάσουν με άλλο τρόπο. Βρήκαμε τις κάρτες ενός συλλέκτη, του Αλάν Μέις, για τις οποίες ο ίδιος λέει ότι «ήταν ένας τρόπος σύστασης, τον οποίο δεν έπαιρναν πάντα όλοι στα σοβαρά, εκτός εάν ήθελαν». Οπότε δεν χωρούσε παρεξήγηση. «Αν συμφωνείς γύρισε την κάρτα από την άλλη», «Αν αρνηθείς, θα μου επιτρέψεις τουλάχιστον να καθίσω στο φράχτη να σε δω να περνάς» και διάφορες άλλες ευφάνταστες ατάκες με τις οποίες επιχειρούσαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του αντικειμένου του πόθου τους. Η εικονογράφησή τους είναι ευφάνταστη, ενώ θα δείτε ατάκες που σίγουρα δεν θα ακούσετε σε κάποιο μπαρ. Και καλύτερα να μην προσπαθήσετε να τις υιοθετήσετε…
Το «κόρτε» πριν από το Facebook













