ΑΓΑΠΗ

Αγάπη που νικά το πένθος

E-mail

Comment

E-mail

Comment

Ο χρόνος είναι ένα φτωχαδάκι που δεν έχει ρολόϊ. Ένα ξέμπαρκο άλογο που βόσκει στα φασκόμηλα.

Πιάνει τις ρίζες του φωτός. Και τον αναχαιτίζει τότε, αυτή η πικρή νοσταλγία μέσα του. Θρύψαλα γίνονται τα μάτια του. Ένας αλύτρωτος Θεός, χωρίς εσπερινούς. Πισθάγκωνα δεμένος στην ακμή του πάθους. Όλες οι προσευχές, τότε, αρχίζουν από τα στήθη των γυναικών.

(Ωχ να γύρω/ που να γύρω το κεφάλι μου...Ηπειρώτικο)