«Στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει» αποφαίνεται μια άλλη παροιμία.

Πέρα όμως από τις δεισιδαιμονικές αντιλήψεις και προλήψεις, ο Μάης είναι ο μήνας της χαράς, των λουλουδιών και της λατρείας της βλάστησης.

Ιδιαίτερα την πρώτη μέρα, η Πρωτομαγιά, εκτός από την ξεχωριστή της σημασία που έχει και στην χώρα μας σαν γιορτή των εργαζομένων, συμβολικά είναι και η οριστική νίκη της φύσης στον αγώνα της για νέα καρποφορία.

Οι κάτοικοι της υπαίθρου φτιάχνουν το παραδοσιακό πρωτομαγιάτικο στεφάνι με λογής άνθη και πρασινάδες, καρφώνοντας κι ένα σκόρδο ή ένα αγκάθι στην μέση σαν αποτρεπτικό όποιου κακού. Στην Μήλο όταν τα κορίτσια κρέμαγαν το μαγιοστέφανο στις πόρτες τους τραγουδούσαν: Όξω ψύλλοι και κοριοί/και θεριά και ποντικοί,/μέσα πλούτος και χαρά/κ’ η κυρά η Παναγιά.

Την ομορφιά όμως του Μάη θέλει κι ο αστός να την φέρει σπίτι του, γι' αυτό και εκείνη την ημέρα ξεχύνεται στις κοντινές του εξοχές και μαζεύοντας αγριολούλουδα φτιάχνει το πρωτομαγιάτικο στεφάνι του.

Στην Κέρκυρα για να μπουν τα καλά του Μάη στα σπίτια, οι νέοι περιέφεραν τραγουδώντας στους δρόμους, ένα κορμό τρυφερού κυπαρισσιού σκεπασμένο με άνθη και ένα στεφάνι,  φορτωμένο με φρούτα και άλλους καρπούς.

Δ.Κ