• να βάλει την υπογραφή της για μέτρα περικοπής μισθών και συντάξεων
• να αρκεστεί σε μια ...«υποσχετική» των Ευρωπαίων για ελάφρυνση του χρέους, η συζήτηση για την οποία όμως μπορεί να πάρει και μήνες ακόμη, μέχρι να οδηγήσει σε τελικές αποφάσεις –που ούτως ή άλλως αφορούν στην μετά το 2023 εποχή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο χθεσινό Euroworking Group διαπιστώθηκε ότι η διαπραγμάτευση για τα νέα μέτρα των 9 δισ. βρίσκεται σε οριακό σημείο.

Κάπως έτσι οι μειώσεις στη μισθολογική δαπάνη, δηλαδή στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και οι δαπάνες για τις συντάξεις που θα φέρουν μειώσεις στις κύριες συντάξεις είναι μονόδρομος σε ό, τι αφορά στο προληπτικό πακέτο μέτρων. Εάν κανείς υπολογίσει το ποσό που θα πρέπει να περικοπεί ως το 2018 τότε μιλάμε για μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις που θα κινηθούν κατά μέσο όρο στο 10% και μπορεί να φτάσουν και το 12% εάν ολόκληρο το ποσό βρεθεί από τον περιορισμό αυτών των δαπανών.

Το Eurogroup της Δευτέρας αναμένεται να διαπιστώσει ότι ουσιαστικά υπάρχει συμφωνία ως προς το πακέτο των 5,4 δισ. όμως μένει ανοιχτό το ζήτημα του προληπτικού πακέτου. Τα 3,6 δισ. θα πρέπει να περιγραφούν, όμως η απόφαση για τον τρόπο που θα επιβληθούν και κυρίως για το ποιος θα λάβει την απόφαση μάλλον έχει ήδη μετατεθεί για τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ζώνης του ευρώ στις 24 του μήνα.

Η χώρα μας με το επιπλέον πακέτο μέτρων ελπίζει να πάρει κάτι για το χρέος. Αυτό το κάτι ωστόσο κοστίζει και δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει. Κανείς δεν μιλάει για πραγματικό κούρεμα του χρέους, αλλά για αναπροσαρμογή επιτοκίων και χρόνου αποπληρωμής με τέτοιο τρόπο ώστε τα επόμενα χρόνια βάσει των προβλέψεων για την ελληνική οικονομία να μπορεί η χώρα να αντεπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις, στην πληρωμή δηλαδή των δόσεων.

Το μεγάλο αγκάθι παραμένει. Για να πάρει η χώρα ανάσα η κυβέρνηση θα πρέπει να μειώσει μισθούς και συντάξεις ή να κάνει άλλες περικοπές ύψους 3,6 δισ. ευρώ ωστόσο ο μηχανισμός για την επιβολή αυτών των μέτρων ανησυχεί τόσο την κυβέρνηση, όσο και κυβερνήσεις άλλων χωρών με πρόβλημα χρέους, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, καθώς ίσως αποτελέσει κακό προηγούμενο που ουσιαστικά οδηγεί σε παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.