Ο πρωθυπουργός και η ηγετική ομάδα, αξιοποιώντας επικοινωνιακά τη λυτρωτική, αλλά, πανάκριβη λύση του δράματος της παρατεταμένης διαπραγμάτευσης στην οποία ενεπλάκησαν, χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα, επιχειρούν να μεταδώσουν άνεμο αισιοδοξίας, υποστηρίζοντας ότι διανοίγεται μπροστά μας μια εποχή μεγάλων αναπτυξιακών προσδοκιών. Ωστόσο, όπως παρατηρούν στην Αντιπολίτευση, η κυβέρνηση πορεύεται ασύντακτα, χωρίς να έχει πείσει ότι διαθέτει επαρκές και συνεκτικό σχέδιο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην καθιέρωση ενός νέου παραγωγικού προτύπου το οποίο θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, εισάγοντας την Οικονομία στο περιβάλλον ενός ενάρετου κύκλου. Στην πραγματικότητα η χώρα, όπως επισημαίνουν οι συστηματικοί πολιτικοί παρατηρητές βρίσκεται σε συνθήκες ακινησίας από το καλοκαίρι του 2014, αναλώνοντας τις δυνάμεις της σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις και δίνοντας στην ετερόδοξη συγκυβέρνηση μια «αμήχανη πλειοψηφία», η οποία δεν έχει να επιδείξει ικανοποιητικές επιδόσεις.