ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

"Ιδιαίτερα" μυαλά που έγραψαν ιστορία

Tweet
Share
Tweet
Share

Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε πάντα εξέφραζε το παράπονό του, καθώς οι άνθρωποι συνήθιζαν να τον λένε τρελό… Ακόμα όμως κι αν ήταν λίγο ασταθής ψυχικά, κατάφερε να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και να γίνει ένας από τους διασημότερους συγγραφείς του αμερικανικού ρομαντισμού. Από τη δημιουργία του ανθρώπινου είδους, πλήθος κόσμου έπασχε από ψυχικές νόσους, ενώ οι ασθενείς συνήθως αντιμετωπίζονταν με φόβο και καχυποψία. Πολλοί υπέφεραν όντως από ψυχασθένειες, ενώ άλλοι ήταν απλώς εκκεντρικοί, κάτι το οποίο παρεξηγούνταν ιδιαίτερα. Οι «ιδιαίτεροι» που κατάφεραν να αφήσουν το δικό τους σημάδι στην ιστορία είναι πολλοί και σίγουρα αξίζουν σεβασμό για τα επιτεύγματά τους. Ξεσπάσματα θυμού, κλινικές κυκλοθυμίες, καταθλίψεις, μελαγχολίες και μυαλά, που λειτουργούν απλώς διαφορετικά από τα συνηθισμένα έχουν συνεισφέρει στην ανθρωπότητα, ο καθένας στον τομέα του.

van gogh 660

Βίνσεντ Βαν Γκογκ

Ο διάσημος μετα-ιμπρεσσιονιστής ζωγράφος, που έκοψε το αυτί του και ύστερα αυτοκτόνησε, είναι ευρέως γνωστός για την εξαιρετική του τεχνική. Πολλού συγγραφείς στο έργο τους έχουν γράψει και για τις επιληπτικές κρίσης από τις οποίες υπέφερε. Η αθρόα κατανάλωση αψεντιού και η πολύωρη εργασία του κάτω από τον καυτό ήλιο της Νότιας Γαλλίας ευθύνονται, με βάση τα δημοσιεύματα, για την εγκεφαλική βλάβη την οποία υπέστη. Η «βίαιη» τεχνοτροπία του και η «τραχιά» πινελιά του αποκαλύπτουν τον «εύθραυστο» εσωτερικό του κόσμο, τη στιγμή που οι κυκλοθυμικές του τάσεις και οι περίοδοι μελαγχολίας που περνούσε υποδηλώνουν διπολική διαταραχή.

john nash

Τζον Νας

Η μαθηματική ιδιοφυΐα και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Οικονομικών το 1994 υπέφερε από σχιζοφρένεια, ενώ συνήθως είχε παρανοϊκές κρίσεις και ψευδαισθήσεις. Ο Τζον Νας άκουγε φωνές, όπως κι ο ίδιος είχε εξομολογηθεί. Απεβίωσε στις 23 Μαϊου του 2015.

Είχε νοσηλευτεί πολυάριθμες φορές για την πάθησή του, την οποία και κατέυναζε με εκτεταμένη αντι-ψυχωσική αγωγή. 

ImageGen

Ισαάκ Νιούτον

Ο λόγος για έναν από τους μεγαλύτερους διανοητές της ανθρωπότητας και τα πιο διάσημα επιστημονικά πνεύματα. Είναι ο άνθρωπος που ευθύνεται για τον διαφορικό λογισμό, ενώ ανέπτυξε τους νόμους της κίνησης, εξήγησε τη βαρύτητα και κατασκεύασε το πρώτο κατοπτρικό τηλεσκόπιο της Ιστορίας. Ο Ισαάκ Νιούτον είχε την ταμπέλα του «τρελού». Ταλανιζόταν από παρανοϊκο-σχιζοειδείς κρίσεις, ήταν ιδιαίτερα δύσκολος άνθρωπος και αθεράπευτα κυκλοθυμικός, γεγονός που παραπέμπει σε διπολική διαταραχή. Πολλοί βιογράφοι τον χαρακτηρίζουν σχιζοφρενή. Ακόμα κι αν δεν ήταν με την αμιγώς ιατρική έννοια του όρου, τα πολλαπλά επεισόδια του φανερώνουν έναν εσωτερικό κόσμο που πορευόταν με δυνάμεις άγνωστες στο «φυσιολογικό» κόσμο.

normal Beethoven

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν

Ο διάσημος συνθέτης της κλασικής μουσικής έπασχε από διπολική διαταραχή. Κι όπως γίνεται συνήθως με τις δημιουργικές μεγαλοφυϊες που χτυπήθηκαν από την ψυχική νόσο, τα ξεσπάσματα μοναξιάς και μελαγχολίας εξισορροπούνταν από περιόδους μανιακής δημιουργικότητας αλλά και ενέργειας. Καθώς μεγάλωνε, η ασθένεια άρχισε να τον επηρεάζει όλο και πιο πολύ.

Η διπολική διαταραχή, που έχει ονομαστεί και «καλλιτεχνική κατάρα» στιγμάτισε την ζωή και την καριέρα του. Είχε πολλές φορές σκεφτεί την αυτοκτονία, ένα κοινό σύμπτωμα της διπολικής διαταραχής, ενώ τις ημέρες που βίωνε την μανία, ένιωθε απέραντη ευτυχία. Ήταν αυτή η μανία που του επέτρεπε να εργαστεί σκληρότερα και να παράγει περισσότερα έργα, επειδή τον γέμιζε αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση και δημιουργικότητα. Τις ημέρες της βαθιάς θλίψης, αντίθετα, από τις οποία χαρακτηρίζεται η διπολική διαταραχή, κλεινόταν στον εαυτό του, τριγυρνούσε ατημέλητος και δεν ασχολούνταν με τη μουσική.

alan poe

Έντγκαρ Άλαν Πόε

Τον Οκτώβριο του 1949, ο σκοτεινός ποιητής Εντγκαρ Αλαν Πόε, πέθανε μόνος στους δρόμους τη Βαλτιμόρης. Τα τελευταία λόγια του στην οικογένεια του («μη φοβάστε για τον Εντι») και οι μυστηριώδεις συνθήκες θανάτου του, μπορούν να παρομοιαστούν με αστυνομικό μυθιστόρημα. Γνωστός για τις ιστορίες τρόμου και τα «σκοτεινά» γραπτά του, ο Πόε είχε ανέκαθεν μια ιδιαίτερη έφεση στην ψυχολογία. Ο ίδιος γοητευόταν από τους «τρελούς» και τα παιχνίδια του νου στα έργα του. Ήταν άραγε κι ο ίδιος ένας από αυτούς;

Ο ορκισμένος του αντίπαλος Rufus Griswold θεωρούσε πως όντως ήταν έντονη η εν λόγω τάση στις δημιουργίες του. Πιθανόν ο Πόε να έπασχε από διπολική διαταραχή, την ίδια στιγμή που παραδεχόταν στις επιστολές του τον αυτοκτονικό ιδεασμό του. Όσο για το πρόβλημα αλκοολισμού, ο ίδιος το απέδιδε στον δονούμενο ψυχισμό του.

psy7

Χάουαρντ Χιουζ

Είχε μια παθολογική εμμονή με τα μικρόβια. Αυτή ήταν η περιέργεια του εξαιρετικού αεροπόρου, παραγωγού του κινηματογράφου και μεγιστάνα των επιχειρήσεων, Χάουαρντ Χιουζ. Εξαιτίας της φοβίας του, έζησε σε πλήρη απομόνωση, την ώρα που το πρόβλημα του εθισμού του στην κωδεΐνη αποδίδεται στην ίδια κατάσταση. Το ιατρικό του ιστορικό αποκαλύπτει μια τάση απόσυρσης από την πραγματικότητα σε περιόδους αυξημένου άγχους. Ως έφηβος, έμεινε παράλυτος για αρκετούς μήνες χωρίς παθολογική αιτία, ενώ η φοβία του με τα μικρόβια θα κλιμακωνόταν τελικά σε ψυχαναγκαστική διαταραχή. Ο Χιουζ παρέμενε γυμνός σε ζώνες «ελεύθερες από μικρόβια», φορώντας στα πόδια του κουτιά φτιαγμένα από χαρτομάντιλα, σε μια αλλοπρόσαλλη προσπάθεια να τα προστατεύσει από τον αόρατο εχθρό.

trelos1

Βασιλιάς Κάρολος ΣΤ' της Γαλλίας

Γνωστός και ως «Κάρολος ο Τρελός»(!), ο βασιλιάς της Γαλλίας ηγεμόνευσε από το 1380-1422, ενώ δώδεκα χρόνια μετά την ενθρόνισή του, θα ξεκινούσε η περιπέτειά του με την τρέλα. Τα επεισόδια που φανέρωναν την ψυχική του διαταραχή είναι αμέτρητα. Το 1405 για πέντε περίπου μήνες αρνιόταν με πείσμα να αλλάξει ρούχα και να κάνει μπάνιο. Όσοι έχουν διαβάσει τα γραπτά του Πάπα Πίου Β', γνωρίζουν πως ο Κάρολος ΣΤ' πίστευε ότι ήταν φτιαγμένος από γυαλί. Έπρεπε λοιπόν να παίρνει τα απαραίτητα μέτρα κάθε φορά για να μη σπάσει. Για το λόγο αυτό, δεν άφηνε κανέναν να τον αγγίξει, την ώρα που παράγγελνε στον βασιλικό ράφτη ενισχυμένα ρούχα.

linkol 660

 Αβραάμ Λίνκολν

Ο 16ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο άνθρωπος που ελευθέρωσε τους Αφρο-Αμερικανούς από τα δεσμά τους, υπέφερε από αυτό που ο ίδιος ονόμαζε «τάση προς τη μελαγχολία». Αν ζούσε σήμερα ο Λίνκολν θα χαρακτηριζόταν μανιοκαταθλιπτικός. Η κλινική του κατάθλιψη τον εξουθένωνε, με κάποιους βιογράφους του να αναφέρουν ακόμα και απόπειρα αυτοκτονίας. Ξεσπούσε σε ανεξέλεγκτα κλάματα, ένιωθε συχνά την αίσθηση του αβοήθητου, ενώ αφηνόταν σε θρησκευτικές και μοιρολατρικές προσεγγίσεις για να παλέψει την κακή του διάθεση και τη χρόνια κατάθλιψή του. Όσο για το περίφημο χιούμορ του, το χρησιμοποιούσε ως αντιστάθμισμα στη μόνιμη λύπη του.

 
 
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman