«Ξύπνα», του είπε η Άννα, με τα υπέροχα μελί μάτια της να τον κοιτάζουν. Είχε τα σκούρα καστανά μαλλιά της μαζεμένα πίσω σε κότσο ακριβώς, όπως η Χέπμπορν στην ταινία «Πρόγευμα στο Τίφανις», «σε σαράντα λεπτά φτάνουμε.» «Πού;» Τη ρώτησε εκείνος, ζαλισμένος. «Που φτάνουμε;». «Στη Νέα Υόρκη» του απάντησε γελώντας με σκέρτσο».

Την κοίταξε και αφού την ευχαρίστησε, της ζήτησε ένα Bloody Mary με πολύ Tabasco, εκείνη απόρησε με τη παραγγελία του, παρόλα αυτά του έγνεψε καταφατικά κι έφυγε να του το φέρει. Ο Μάριο, κοίταξε τον ευτραφή κύριο που κάθονταν δίπλα του, ο οποίος είχε μείνει κατάπληκτος, σα να μην πίστευε αυτό που άκουσε - και του είπε (θέλοντας να τον αποτρελάνει τελείως) - «παρεμπιπτόντως, ξέρετε αγαπητέ, ότι το bloody Mary είναι το καλύτερο φάρμακο για τον πρωινό hangover; Έτσι, τουλάχιστον μου έχει πει ο πατέρας μου!».