-Ζωγραφική στον καμβά και street art… Πόσο εύκολη είναι η μετάβαση από το ένα στο άλλο και τι εκφράζει περισσότερο τον a.k.a Woozy;

Κάθε στιγμή είναι διαφορετική, δεν υπάρχει κάτι δεδομένο. Αν έχεις έμπνευση, ζωγραφίζεις σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Οι δυσκολίες είναι σίγουρα πολλές και το αποτέλεσμα καμιά φορά περίεργο. Τα έργα που μεταφέρονται από τον τοίχο στον καμβά πολλές φορές είναι αποτυχημένα.

Στην Αθήνα υπάρχει το έδαφος για την εξέλιξη της τέχνης

-Σχεδίασες πάνω σε καμένα αυτοκίνητα στα Εξάρχεια, ενώ παρενέβης σε ένα ΙΧ όταν οι υπάλληλοι του Δήμου το έπαιρναν από το δρόμο. Μίλησε μας για την εικαστική αυτή σου παρέμβαση.

Ήταν τελείως αυθόρμητη. Το είδα, είχα χρώματα, περνούσα από ‘κει, όπου μένει η κοπέλα μου, και το έκανα. Οι νερουλάδες του δήμου έκαναν πως δεν τρέχει τίποτα και κάπως έτσι το τελείωσα. Μετά ακούστηκαν τα απίστευτα δεξιά και αριστερά, ο κόσμος μαζεύτηκε τριγύρω και δεν κατάλαβε τι γινόταν. Αυτό είναι για μένα η ευχαρίστηση της στιγμής, κάτι που βέβαια δεν κρατάει. Ήθελα να δείξω γιατί ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους για πολλοστή φορά, αυτό ήταν το νόημα. Μη με ρωτήσεις κι εσύ για το αμάξι, οκ ήταν Lancia! Δεν παίρνω θέση πάνω στην πράξη αυτή. Μου άσκησαν κριτική αυτοί που θέλουν την τέχνη σε κορνίζα και σε “έγκλειστο” χώρο, κάτι αναμενόμενο βέβαια, στην Ελλάδα είμαστε.

-Η θέση της πολιτικής στην τέχνη σου;

Η τέχνη, ιδίως όταν πρόκειται για τέχνη του δρόμου, πρέπει να σχετίζεται με την αλήθεια, την πολιτική και το συναίσθημα. Αλλιώς δεν κάνει τίποτα από απλή αναπαραγωγή και εξυπηρέτηση σκοπών που δεν με αφορούν.

-Ποια η γνώμη σου για το γεγονός ότι τα έργα πολλών γκραφιτάδων πλέον βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές ή στα χέρια συλλεκτών; Δεδομένου ότι μιλάμε για την τέχνη του δρόμου.

Ο δρόμος δηλαδή δεν έχει αξία; Δεν είμαι χαζός, βλέπω τι γίνεται. Όλοι δουλεύουν, ζωγραφίζουν και μετά πουλάνε. Οι curators, συλλέκτες, μουσεία βοηθούν σ’ αυτό και όλα είναι μια αλυσίδα . Κάπου εκεί “καίγεται” και η street art. Φυσικό επακόλουθο. Αρκεί να έχεις να πεις κάτι ενδιαφέρον που μπορεί έστω και να επηρεάσει έναν θεατή. Σίγουρα τα πιο ενδιαφέροντα έργα θα τα βρεις στους δρόμους και σε μέρη που δεν έχει πάει το μυαλό σου.

Η τέχνη πρέπει να σχετίζεται με την αλήθεια, την πολιτική  και το συναίσθημα

-Έχοντας ταξιδέψει και στο εξωτερικό πώς θα χαρακτήριζες το ελληνικό έδαφος για την εξέλιξη της street art;

Στην Αθήνα υπάρχει το έδαφος για την εξέλιξη αυτής της τέχνης. Δεν θα αναλύσω τόσο τη street art, έχω την εντύπωση πως πάει να γίνει πιο παρωχημένη απ’ όλα τα “νέα” ρεύματα.

-Θα ήθελα να μας εκμυστηρευτείς το πιο περίεργο περιστατικό που έχεις βιώσει τα χρόνια που δημιουργείς σε τοίχους της Αθήνας. Έχεις νιώσει ποτέ πως κινδυνεύεις στο δρόμο;

Πλάκα μου κάνεις! Δεν χρειάζεται να ζωγραφίζεις για να το ζήσεις αυτό, βγαίνεις για ένα ποτό και γυρνάς πίσω με λιγότερα πράγματα και περισσότερες εμπειρίες. Σκηνικά συμβαίνουν πολλά. Το θέμα είναι να μένεις μέχρι το τέλος, να γυρνάς και να τελειώνεις τη ζωγραφιά σου ό,τι και να γίνει. Είτε σου κλέψουν τα χρώματα, είτε γίνει φασαρία. Δεν αφήνεις κάτι ατελείωτο. Έχεις θεατές που δεν επιτρέπεται να βλέπουν κάτι μισοτελειωμένο. Δεν πρέπει να ξεχνάς το κοινό σου. Ένα ταξίδι ενός μήνα στο Σάο Πάολο ήταν αρκετό για να μου αλλάξει 360 μοίρες τη γνώμη για το πόσο δύσκολο είναι να κάνεις κάτι στο δρόμο. Εδώ είναι παιδική χαρά. Αν θες να δεις πόσο πηδάει η αλεπού πήγαινε προς τα κει.

Για να βρείτε το Βαγγέλη Χούρσογλου: http://www.woozy.gr/

                                                             https://www.facebook.com/akawoozy?ref=ts&fref=ts

                                                             https://instagram.com/woozy79/