Ούτε γνώση είχαν, ούτε πλοηγό. Εξόν από την έγνοια τους. Έψαξαν, ρώτησαν, έμαθαν. Η πρώτη ράμπα αποτυχία. Συνέχισαν συζητώντας με κάτι ειδικούς. Τις έστησαν μέσα σε τρεις μήνες. Καταμεσήμερο με ντάλα τον ήλιο, αφού τις άλλες ώρες είχαν τις δουλειές τους.  Πλήρωσαν για τα υλικά απο την τσέπη τους. Λίγα λεφτά χρειάστηκαν. Βρέθηκαν αρκετοί που έδωσαν στη μισή τιμή και κάποτε τσάμπα τις πρώτες ύλες.

Βρέθηκαν και εκείνοι, που θα τα συντηρούν το χειμώνα. Οι τοπικοί σύλλογοι και κάτοικοι των περιοχών.

Αν αναμίχθηκαν δημόσιοι φορείς; Μην είμαστε και πλεονέκτες. Φυσικά όχι. Αν το είχαν κάνει, θα έπρεπε να προκηρυχθεί το έργο, να δημοπρατηθεί, να κοστολογηθεί, να γίνει το χρονοδιάγραμμα και σε βάθος χρόνου...

Ήρθαν όμως στα εγκαίνια. Ήθελαν να μιλήσουν στο πόπολο και να υποσχεθούν ότι θα κάνουν και κείνοι ανάλογα έργα και μάλιστα πιο μεγάλα, πιο αξιόπιστα και πιο ακριβά.

Τις ράμπες δεν απαγορεύεται να τις χρησιμοποιεί ο καθένας. Πιτσιρίκια παίζουν, γυναίκες τις προτιμούν για να μην κολλήσει η άμμος στα πόδια τους. Είναι μέρος της παραλίας τους. Τις προσέχουν. Και τα μικρά παιδιά συνήθισαν να βλέπουν ανθρώπους με μπαστούνια, που τα αφήνουν στο πλάϊ για να κολυμπήσουν στο ίδιο νερό.

Όχι, δεν ξέρω τι θα ψηφίσει ο καθένας απο τους επτά εθελοντές. Οι κάτοικοι του νησιού όμως τους έχουν ήδη εκλέξει και ευχαρίστως θα πίστευαν τις εξαγγελίες τους για το επόμενο καλοκαίρι.

Λασκαρίνα Γερασίμου