Την τωρινή της μορφή η Πάουλι, την πήρε γύρω στα 1980, στην αλήτικη όχθη, εκεί όπου απλώνεται η ομώνυμη γειτονιά γεμάτη κακόφημα καταγώγια, φτηνά μπαρ, πουτάνες, ανακατεμένες με τραβεστί, νταβατζήδες, μαχαιροβγάλτες, κλέφτες και ναρκομανείς, στο λιμάνι του Αμβούργου.

Η μαγιά ήταν, ένα χαρμάνι εναλλακτικών στη ζωή και στις ιδέες ανθρώπων, ανεκτικών σε κάθε ανθρώπινη έκπτωση- εκτός του ναζισμού και όλων των ρατσιστικών μεθόδων κατασταλτικής επιβολής, εννοείται-  κοινώς ανθρώπων από τα χαμηλά ράφια της κοινωνίας, που μετουσίωσαν τις γόνιμες ιδέες τους στις κερκίδες της τοπικής ομάδας σε ένα φλογερό ανθρωπιστικό παρόν, το οποίο όμως μεταποιείται σε πράξη.

Εμβληματικά και σχεδόν αμέσως, υιοθέτησαν ως σύμβολό τους την πειρατική σημαία, ως σύμβολο στον αγώνα της φτώχειας ενάντια στον πλούτο και σε κάθε λογής κοινωνικό αποκλεισμό.

Και σε μιαν εποχή όπου ο ακροδεξιός χουλιγκανισμός ήταν σε έξαρση σε ολάκερη την Γερμανία, πέταξαν κλοτσηδόν τους Ναζί από τις εξέδρες κι έδειξαν εμπράκτως την αλληλεγγύη τους στους πολλούς μετανάστες της γειτονιάς, οι οποίοι αγκάλιασαν το πολύχρωμο κλαμπ και το υπερασπίζονται μέσω κι έξω από το γήπεδο.   

Αυτή η πολιτισμική όσμωση, φαίνεται την ώρα του αγώνα, όπου, στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας, στις κατάμεστες κερκίδες, βλέπει κανείς, από χίπηδες και αναρχικούς και από πουτάνες και ομοφυλόφιλους, μέχρι, όμορφες, απελευθερωμένες γυναίκες, ως και γραβατωμένους επαγγελματίες και αναγεννημένους οικογενειάρχες μεταναστών, που μεταμορφώνονται την ώρα του αγώνα, με χιούμορ σε ενθουσιώδεις κι άμα χρειαστεί σε καυστικούς οπαδούς.

Στο πανό των Ultras στο νότιο πέταλο του Σταδίου, δεσπόζει η μορφή του Τσε, πολύ συχνά συνοδευμένη με το Λατινικό επίγραμμα στα κασκόλ των οπαδών, Carpe Diem που προτρέπει  με δημιουργική επιταγή, «άδραξε τη μέρα»!  

Το πολιτικό υπόβαθρο της ομάδας, η οποία στηρίζει όλα τα κοινωνικά κινήματα και δεν συμπαθεί και πολύ την Αστυνομία, το έχετε ήδη αντιληφθεί. Κι όμως, προ καιρού και πάλι πρωτοτυπώντας, έτυχε να έχει αρχηγό έναν «μπάτσο» τον οποίον λόγω του εξαιρετικού του χαρακτήρα, τον είχε υιοθετήσει όλη η γειτονιά.  

Τελευταία, μάλιστα, είχε προπονητή, έναν (και) δικό μας άνθρωπο, τον σπουδαίο άλλοτε παίχτη και σοβαρό μετέπειτα και μεθοδικό προπονητή, Έβαλντ Λίνεν, που πολύ αγαπήθηκε από τους οπαδούς του Ιστορικού Πανιώνιου, όταν ανέλαβε την Ομάδα!

Γ.Χ