ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Τη μέρα που ο πλανήτης υποκλίθηκε στον Αλέξη

Tweet
Share
Tweet
Share

Η Διάσκεψη των Παρισίων για το κλίμα, έμοιαζε να έχει βαλτώσει στα στάσιμα νερά της ανίας. Και τότε συνέβη το απροσδόκητο!

Ένας νέος ηγέτης, ένας φλογερός ρήτορας, με ξεκούμπωτο πουκάμισο και σπαθίζοντας υπολογισμένα με τον δείκτη του τον αέρα, ανέβηκε στο βήμα και άρχισε να απευθύνει ένα δριμύ κατηγορώ κατά της «νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης», αυτής της Μέδουσας που, «εκτός από την αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής, κλέβει το μέλλον των παιδιών μας».

Ήταν ο Αλέξης Τσίπρας ο αγέρωχος πρωθυπουργός της μικρής αλλά υπερήφανης Ελλάδας, το λίκνο της Δημοκρατίας, την πηγή κάθε ανθρώπινου ιδεώδους, την κοιτίδα του Παγκόσμιου Πολιτισμού, το αληθινό, έστω και χρεοκοπημένο, κέντρο του Πλανήτη!

Συντετριμμένοι οι ηγέτες της Υφηλίου, έσκυβαν το κεφάλι βυθισμένοι μέσα στις ενοχές τους, ακούγοντας τον επαναστάτη νεαρό να τους μαστιγώνει αλύπητα, παρασυρμένος από τα ίδια του τα λόγια και ζώντας το μύθο του. Ο,τι ονειρευόταν τις μοναχικές νύχτες της άχαρης εφηβείας, ήταν τώρα απτό μπροστά του. Όρθωνε το ανάστημά του στον καπιταλισμό, αυτός μοναχός του  και προκαλούσε κύματα παγκόσμιας συγκίνησης στους ταπεινούς.

Ένας ηγέτης- σύμβολο. Σίγουρα ο γερο- Ερνέστο θα΄ τρωγε τώρα τα νύχια από φθόνο κοιτάζοντας από κάπου ψηλά, σκέφτηκε φευγαλέα…   

Κοιτάζοντας αυτάρεσκα το μαγνητισμένο ακροατήριό του ο Αλέξης, έριξε την χαριστική βολή. «Στην Ελλάδα, παρά την οικονομική και κοινωνική κρίση, το περιβαλλοντικό ζήτημα βρίσκεται ψηλά στην κυβερνητική μας ατζέντα» είπε και αποχώρησε υψιπετής, την ώρα που τα φώτα χαμήλωναν και οι ηγέτες του κόσμου συνωστίζονταν στην έξοδο να αγγίξουν με λατρεία τον Ηγέτη.

Μετά δεν ξέρω πως ακριβώς συνέβη και το πράγμα τσάκισε με αποτέλεσμα να ξυπνήσουμε όλοι μαζί σε μια εφιαλτική χώρα. Πανέμορφη μεν, αλλά, εφιαλτική. Δρόμοι και παραλίες ήταν γεμάτοι σκουπίδια κι ατμόσφαιρα μύριζε αποφορά από ανοιχτούς οχετούς λυμμάτων.. Από τους γυμνούς λόφους ανέβαιναν πυκνοί καπνοί επειδή έκαιγαν τις φορτωμένες μαύρες σακκούλες και σε ειδυλλιακά τοπία, πρόβαλλαν απειλητικά φουγάρα που ξερνούσαν δηλητήρια και μπαζωμένα ρέματα- από αυτούς που φωνάζουν υστερικά «που είναι κράτος» την ώρα της καταστροφής- και παράνομες χωματερές κάθε είδους. Χτίζανε όλοι όπου θέλαν φτιάχνοντας ένα ασυνάρτητο τοπίο. Περνώντας μέσα από καμένα δάση, τα θολά ποτάμια, κουβαλούσαν μαζί τους βιομηχανικά απόβλητα και ο υδροφόρος ορίζοντας, είχε σε πολλές περιοχές μολυνθεί από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων. Η ανακύκλωση δεν είχε χτυπήσει ακόμα την πόρτα του λίκνου της παγκόσμιας σοφίας. Όλα κατέληγαν αμέριμνα έξω από το σπίτι των κατοίκων του. Τα πρόστιμα φυσικά από την μεριά της Ευρώπης, έπεφταν βροχή. Και μιας που το αναφέραμε, ούτε και η βροχή ήταν καθαρή…

Ήταν όπως τα λόγια του Τσίπρα. Μια κίτρινη, λερωμένη, παληά βροχή που πέφτει στο δέρμα και το κάνει να καίγεται

Γ.Χ

VIDEO

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman