Το τελικό ποσό που συγκεντρώθηκε από αυτή την καμπάνια των τηλεοπτικών σταθμών μπορεί μέχρι τώρα να μην έχει γίνει ευρέως γνωστό, αλλά αυτό το «γνωστό – άγνωστο…» είναι κάτι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του Νοσοκομείου.

Το νοσοκομείο «Σωτηρία» βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας και ιδρύθηκε με προσπάθειες την Σοφίας Σλήμαν το 1902. Μια από τις πολλές και μεγάλες φιλανθρωπικές δράσεις στις οποίες επιδόθηκε η σύζυγος του Ερρίκου Σλήμαν, αξιοποιώντας τις γνωριμίες του συζύγου της στην καλή κοινωνία και στην τότε κυβέρνηση.

Η Μονή Πετράκη παραχώρησε την έκταση στο Γουδί που μέχρι τότε την χρησιμοποιούσε για βοσκοτόπια. Η Σοφία Σλήμαν οργάνωσε εράνους και άρχισε η ανοικοδόμηση των πρώτων κτιρίων, ένα μάλιστα από αυτά σχεδιασμένο από τον Τσίλερ.

Γύρω από τα κτίσματα έγιναν δενδροφυτεύσεις οι οποίες και δημιούργησαν το σημερινό άλσος του νοσοκομείου «Σωτηρία». Εκεί δημιουργήθηκε τότε ένας μικρόκοσμος αποκλεισμένος από την υπόλοιπη πόλη και κοινωνία.

Οι πληγές του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Μικρασιατική καταστροφή και οι αυξημένες ανάγκες νοσηλείας στην χώρα είχαν ως αποτέλεσμα οι ανάγκες του οι λιγοστές κλίνες του να μην αρκούν. Οι περισσότεροι ασθενείς κατασκεύαζαν μια παράγκα στον εξωτερικό χώρο μόνο και μόνο για να κοιμούνται και για να λαμβάνουν το καθημερινό φαγητό. Οι περισσότεροι απ αυτούς γνώριζαν ότι δεν είχαν ελπίδα να σωθούν και ότι πολύ γρήγορα θα κατέληγαν σε κάποιο από τα κοινοτάφια της «Σωτηρίας».

Το νοσοκομείο «Σωτηρία» ιδρύθηκε με προσπάθειες την Σοφίας Σλήμαν το 1902

Μέσα στον κήπο του νοσοκομείου οι ασθενείς είχαν φτιάξει εργαστήρια, καταστήματα, καφενεία μέχρι και συμβολαιογραφείο το οποίο κανόνιζε τις τελευταίες επιθυμίες των ασθενών. Μέχρι και οίκος ανοχής λειτουργούσε με εξαθλιωμένα και άρρωστα κορίτσια. Παράλληλα όμως το νοσοκομείο χρησίμευε και ως κρησφύγετο παρανόμων της εποχής και Αριστερών που κρυβόντουσαν από τους διώκτες τους. Ο Ν. Πλουμπίδης νοσηλεύτηκε εκεί, ο Μ. Θεοδωράκης, ο Γ. Ρίτσος , η Μ. Πολυδούρη. Οι αρχινοσοκόμοι έλυναν και έδεναν… οι δε γιατροί προσπαθούσαν να επικεντρώνονται αποκλειστικά στο δύσκολο έργο τους.

Στη δεκαετία του ΄30 νοσηλευόντουσαν πάνω από 3.000 φυματικοί, μα υπήρχαν μόνο 1.000 κρεβάτια. Οι άθλιες συνθήκες υγιεινής η δυσωδία και η εγκατάλειψη περίσσευαν. Με την δικτατορία του Μεταξά έγινε προσπάθεια εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού του νοσοκομείου, διαλύοντας το επικίνδυνο γκέτο όπου κρύβονταν εκεί φθισικοί και παράνομοι. Την εξυγίανση της «Σωτηρίας» ανέλαβε τότε ο Μάνθος Μεταλληνός υγιεινολόγος.

Το νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Κατοχή αποτέλεσε κρησφύγετο Αριστερών από τα Τάγματα Ασφαλείας. Μετά τον πόλεμο και την ανακάλυψη των φαρμάκων για την φυματίωση η «Σωτηρία» άλλαξε προσανατολισμό και από Σανατόριο εξελίχθηκε σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο νοσημάτων θώρακος.