ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Γι΄ αυτά τα άφθαρτα άστρα!...

Tweet
Share
Tweet
Share

Όταν ένας πολιτισμός αναζητά τη σωτηρία του, χαράζει η στυφή μέρα μιας ατέρμονης παρακμής. Όμως- ας πω κι εγώ την κουταμάρα μου- εκεί όπου εκπνέει η γελοιότητα της ύπαρξης,το μέλλον εγκαινιάζει μια νέα εγκαρδιότητα.

Όποιος έχει συνοδέψει γκόμενα νύχτα στη συνοικία του Αγίου Παντελεήμονα μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Η απελπισία εκεί, είναι μεταδοτική. Το μηδέν, ισάξιο του τίποτε. Σάμπως η ζωή η ίδια να καταγίνεται να σε πείσει, πως το μόνο πράγμα που αξίζει, είναι να απαλλαγείς όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτήν. Ωστόσο, χαράζει... Σ΄ αφήνει μιαν ελπίδα το χάραμα, καθώς γνέφει η τρυφερή σκιά της Ακρόπολης στην άκρη του δρόμου. Αίρονται ξαφνικά όλες οι δυσκολίες προσαρμογής και δεν είσαι ξένος σ΄ αυτήν την πόλη.  

«Παπαριές! Αν δεν είχα τα παιδιά μου, θα σου ΄λεγα…» δηλώνει απειλητικά χθες βράδυ ο φίλος μου ο εορτάζων Βαγγέλης. Ποιος να επωμιστεί τα άχθη του διπλανού;.. Η στεναχώρια για πολλούς ανθρώπους έχει γίνει σήμερα ρουτίνα. Παλαιόθεν Καζαντζιδικός και Παόκι, ξέρω στωικά κι από πρώτο χέρι, ότι η αδικία μας κυβερνάει.
Όμως αυτό, δεν είναι βαρειά μοίρα. Δεν υπάρχει μεταφυσική στο άδικο. Δεν είναι ειμαρμένη.

Θα τους γαμήσουμε το σπίτι στο μεταξύ, πιστεύω, όλων αυτών που ζούνε στις… «υψηλές εξασθενήσεις» και τα «μουχρωμένα φωτοστέφανα», σαν να οδηγούμε εμείς οι υπόλοιποι μαλάκες, αενάως στις στροφές της Ελασσόνας κι αυτοί να πίνουνε μετά, στην φθαρμένη υγεία μας.

Είμαστε στο περιθώριο, επειδή, συναινέσαμε πρόθυμα στην παρακμή. Κι όχι γιατί μαζί τα φάγαμε με τον Θεόδωρο Πάγκαλο και μας κάτσανε στο λαιμό τα ψαροκόκκαλα των Πολιτιστικών Πρωτευουσών ή των ΕΣΠΑ. Πες, ότι υπήρξαμε δαίμονες, κομπορρήμονες και απόμακροι αλαζόνες. (Όλο στερητικά  είμαστε εμείς οι Βόρειοι, λέει μια ψυχή...) ΠΑΣΟΚους, όμως,  δε μας είπε ποτέ κανείς, ατιμώρητα…Αλλά, αυτή η «εξαγορασμένη ηθική»ορίζει δυστυχώς τώρα τη ζωή μας

Κρίμα που ο κόσμος, χρειάζεται την εξαναγκαστική απειλή των θεών για να φτάσει να πει κάποτε τρομαγμένος, ότι είναι ελεύθερος. Κρίμα που πάψαμε να διατηρούμε τις αμφιβολίες μας, κουβαλώντας ασήκωτα φορτία μέσα σε τούτην την πνιγηρή χώρα κι αυτοκαταστρεφόμαστε με ευφάνταστους τρόπους, εμείς οι αμήχανοι αυτόχειρες, εξαιτίας της προχειρότητας των παρακατιανών πολιτικών και των ταραγμένων πλέον,  πνευμάτων ημών και πάει λέγοντας... 

Τα σημαντικά, λίγο- πολύ, έχουν ειπωθεί από αυτούς που στα Οικονομικά κατέχουν κάτι περισσότερο από τα δικά μας κολλυβογράμματα. Θα ξανασηκωθούμε, ωστόσο, λέω απ΄ τη λάσπη. 

Απλώς, αυτός ο κόσμος, για την ώρα, δεν είναι στη θέση του.

Γιώργος Αρβανίτης

VIDEO

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman