Η έρευνα «αναζητώ ένα ιρλανδικό διαβατήριο» απογειώθηκε τις ώρες που ακολούθησαν την ανακοίνωση του αποτελέσματος στο δημοψήφισμα. Σύμφωνα με τον Guardian, το υπουργείο Εξωτερικών της Ιρλανδίας έλαβε πολλά αιτήματα που προέρχονταν από την Αγγλία. Ανέβασε μάλιστα στο διαδίκτυο έναν οδηγό για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος και τα απηύθυνε στα 430.000 άτομα που γεννήθηκαν στην Ιρλανδία και ζουν στην Αγγλία, στην Σκωτία ή στην Ουαλία.

Όποιος έχει έναν γονέα που γεννήθηκε στην Ιρλανδία μπορεί να ζητήσει διαβατήριο. Όσοι έχουν τουλάχιστον έναν παππού Ιρλανδό ή γονείς που είχαν την ιρλανδική υπηκοότητα τη στιγμή της γέννησης των παιδιών τους, μπορούν επίσης να αποκτήσουν. Αλλά και οι Άγγλοι που ζουν σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης νιώθουν παγιδευμένοι. Σύμφωνα με έναν μεταφραστή που βρίσκεται εγκατεστημένος στην Βουργουνδία της Γαλλίας, και μίλησε στον Guardian, πολλοί Βρετανοί άρχισαν να αναζητούν την γαλλική υπηκοότητα και έρχονται σε εκείνον για να μεταφράσει τα έγγραφά τους στα γαλλικά.

Για να πάρει κάποιος τη γαλλική υπηκοότητα πρέπει να έχει ζήσει στη Γαλλία τουλάχιστον πέντε χρόνια και να έχει καθαρό ποινικό μητρώο. Η να παντρευτεί κάποιον Γάλλο. Ο «λευκός γάμος» είναι κατά συνέπεια μια επιλογή που αναζητούν πολλοί χρήστες στο διαδίκτυο. «Ψάχνω μια γυναίκα για να παντρευτώ που να έχει ευρωπαϊκό διαβατήριο. Δεν μπορώ να σας πληρώσω αφού η λίρα Αγγλίας δεν αξίζει πια τίποτα, αλλά μπορώ να σας φτιάξω ένα υπέροχο φλυτζάνι τσάι» γράφει ένας χρήστης. Οι ουρές αναμονής στα αεροδρόμια έγιναν επίσης μια άλλη πηγή συλλογικής συνειδητοποίησης τι σημαίνει το Brexit. Στην Ευρώπη υπάρχει πάντα μια ουρά «ευρωπαϊκά διαβατήρια» και μια δεύτερη ουρά για τους πολίτες εκτός Ευρώπης. «Τελείωσε η εποχή που μπορούσαμε να περνάμε σαν αστραπή σε μια ουρά ελέγχου» ειρωνεύεται σε σημερινό του άρθρο ο Guardian.

Πηγή: reporter.gr