Λίγοι ένοικοι μπορούν να διεκδικήσουν μια ανώτερη μοίρα. Οι περισσότεροι προσπαθούν να αποφύγουν το κακό συναπάντημα με τις επιθυμίες.

Μην μπορώντας να αντέξουν την ανυπόφορη συμβίωση, τα ζευγάρια ξεσπάνε σε καυγάδες.

Κρατάμε την ανάσα μας οι αδίκως μετέχοντες. 

O κόσμος όλος θυμίζει κάτι, στο χείλος του αθέατου

Συντρίβεται αστεφής μέσα στα μικρά του ατυχήματα, χωρίς εξαιρέσεις. 

-Γιατί πίνεις με τέτοια απόγνωση μπροστά στα παιδιά;- ρωτάει ξαφνικά η άλλη.

-Σάμπως ξέρω κι εγώ... Υποχρεωτικά. Και μάλλον, επειδή μπορώ να εξαγοράσω τώρα τις εξάρσεις μου με πολύ λίγα.

Η χλιαρή σύμβαση παίρνει το πάνω χέρι.

Κι άντε μετά να εξηγείς ότι οι πότες, είναι χαμένα κορμιά και ασυνείδητοι ανθρώποι.  

Γιώργος Χατζηδημητρίου