Ποιητικό, διαχρονικό, κομψό και εύγλωττο χαρακτήρισαν οι κριτικοί το προτελευταίο έργο (2008) της θρυλικής χορογράφου, που διέρρηξε τα όρια μεταξύ χορού και θεάτρου και επηρέασε καταλυτικά την πορεία του ευρωπαϊκού χορού. Στο Sweet Mambo, έξι γυναίκες και τρεις άντρες εμφανίζονται και εξαφανίζονται μέσα σε ένα υποβλητικό τοπίο ατελείωτων μέτρων αέρινου υφάσματος. Επικοινωνούν μέσα από την επιθυμία και το φόβο, το γέλιο και την οδύνη, τη μοναξιά και την τρυφερότητα.

Στο σύμπαν που δημιουργεί η Πίνα Μπάους, η γραμμική αφήγηση είναι περιττή και οι ερωτήσεις έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις απαντήσεις. Όλα είναι πιθανά και όλα συνυπάρχουν σε αυτό το κολάζ της ανθρώπινης εμπειρίας. Είναι ένα σύμπαν παράλογο και τρυφερό, βίαιο και μελαγχολικό.

Μικρές καθημερινές ιστορίες, μια σύντομη εξομολόγηση, μια αδιόρατη χειρονομία, ένα χαρούμενο γέλιο, ένας πνιγμένος λυγμός. Και, μέσα στην απουσία της, η μεγάλη χορογράφος μάς κλείνει το μάτι και μας παροτρύνει να εξερευνήσουμε και να αγκαλιάσουμε την πολυπλοκότητα της ύπαρξής μας.