Η κλινική ψυχολόγος, Margaret McKinnon, εμπνέεται από ένα περιστατικό που συνέβη στην ίδια και πραγματοποιεί μελέτη για το μετατραυματικό σοκ. Κατά τους πρώτους μήνες συμβίωσης με τον άντρα της, πραγματοποίησε ένα ταξίδι με αεροπλάνο που στιγμάτισε την μετέπειτα πορεία της.

Συγκεκριμένα, μια συνηθισμένη αεροπορική πτήση η οποία οδήγησε σε αναγκαστική προσγείωση του αεροσκάφους, προκάλεσε σε πολλούς από τους επιβάτες διαταραχές ύπνου, εφιάλτες και εμμονικές σκέψεις καθώς αναβίωναν την στιγμή της αναγκαστικής προσγείωσης. Θύματα ευτυχώς δεν υπήρξαν. Οι επιβαίνοντες, όπως και να ‘χει, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν την τρομακτική εμπειρία.

Η ΜcKinnon μελέτησε το περιστατικό ενώ μοιράστηκε την εμπειρία με άλλους επιβαίνοντες του αεροσκάφους. Δεκαπέντε από τους συμμετέχοντες έλαβαν μέρος στην έρευνα της, οι οποίοι ερωτήθηκαν και για άλλα τραγικά συμβάντα της ίδιας χρονιάς στα οποία οι ίδιοι δεν ήταν φυσικά παρόντες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η 11η Σεπτεμβρίου.

Έξι από τους συμμετέχοντες παραδέχθηκαν πως το συμβάν αυτό τους είχε αφήσει σημάδια μετατραυματικού στρες, παρόλο που δεν ήταν αυτόπτες μάρτυρες. Από τα ευρήματα της έρευνας διαπιστώνει κανείς πως οι συμμετέχοντες που είχαν βιώσει οι ίδιοι μια τραυματική εμπειρία, μπορούσαν να βιώσουν ένα μετατραυματικό σοκ όχι μόνο αναβιώνοντας την προσωπική στιγμή «τραύματος», αλλά και ουδέτερα «τραύματα», τα οποία δεν είχαν οι ίδιοι βιώσει.

Δεν υπάρχει σαφής εξήγηση για το πώς κάποιος μπορεί να συνδέσει εμπειρίες και να φέρει μια παλιά ανάμνηση στην επιφάνεια. Είναι πιθανόν η ανάμνηση να πυροδοτείται από μια μυρωδιά, έναν ήχο κτλ. Με τις τραυματικές εμπειρίες, τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα. «Αν γλιτώσεις από ένα λιοντάρι, και δεις κάποιον άλλον να κατασπαράζεται από αυτό, μαθαίνεις πάντα να φοβάσαι τα λιοντάρια», διαπιστώνει ο Kerry Ressler, καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ατλάντα.

Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως μπορούν να αναβιώσουν μια τραυματική εμπειρία με πάσα λεπτομέρεια. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ ακριβές. Αυτό συμβαίνει γιατί τα υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης στα οποία κάποιος εκτίθεται κατά τη διάρκεια του μετατραυματικού στρες, μπορεί να επηρεάσουν το περιεχόμενο των ίδιων των αναμνήσεων, και να τις αναμορφώσουν δραστικά αλλά και υποσυνείδητα.