Tweet 
Share 
Comment 
Οι ώρες σαν νέφη αόρατα, βασιλεύουν ως την χαραυγή
Βαθύ λουλάκι απελπισμένο στους μηρούς που χάνεται στα λυπημένα σώματα
Ξεθυμαίνουμε στις εισόδους της Καλλιθέας, στα κορίτσια.
Νοικοκυραίοι χωρίς καμια μελαγχολία. Αστεφείς κοιτάζουμε με απάθεια το ημερήσιο μερτικό μας στο σφαγείο χωρίς φιλοδοξίες.
