Ο σχεδιασμός του Μαξίμου διακρίνεται από αδικαιολόγητη πολιτική αφέλεια, διότι δείχνει να στηρίζεται σε μια ευθύγραμμη πρόβλεψη, σύμφωνα με την οποία, η κυβέρνηση με την εκπλήρωση των μνημονιακών όρων, θα περάσει επιτυχώς την αξιολόγηση και θα καταφέρει από το β΄ εξάμηνο να εγκαινιάσει τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να μπει στις σκιερές λεωφόρους της ανάπτυξης, ανακτώντας ξανά την εμπιστοσύνη των αγορών.

Στην πραγματικότητα, κανείς αυτήν την εποχή στην Ευρώπη δε φαίνεται να βιάζεται. «Αργεί κάπως, αλλά πάντα έτσι συνέβαινε με την Ελλάδα» δήλωσε βιτριολικά, αναφερθείς στην πολύπαθη αξιολόγηση ο κ. Σόϊμπλε.

Ο σκληρός πυρήνας της Ε.Ε και το ΔΝΤ πιέζουν την Αθήνα να πάρει δραστικότερα μέτρα στο Ασφαλιστικό- ζωτική προϋπόθεση της αξιολόγησης- και να αποδεχθεί μεταξύ άλλων, περικοπές στις κύριες συντάξεις, μικρότερη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών καθώς και αύξηση του ελάχιστου χρόνου ασφάλισης για τη χορήγηση της εθνικής σύνταξης.

Είναι φανερό πως οι προτάσεις που έχει παρουσιάσει η κυβέρνηση δεν πείθουν ακόμα τους δανειστές που διαχειρίζονται το πρόβλημα της ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, με σαδιστική άνεση, προσθέτοντας κι άλλα αυγά στο καλάθι.

«Πρέπει να κοιτάξουμε πιο προσεκτικά, εάν επαρκούν. Υπάρχει και το θέμα που συνδέεται με τις διοικήσεις των τραπεζών και με την διαμόρφωση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, αλλά και της πορείας του εκσυγχρονισμού και της αποπολιτικοποίησης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης» δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, προϊδεάζοντας για μια κατ΄ ευφημισμόν διαπραγμάτευση, όπου όλοι οι άσοι, βρίσκονται στα χέρια των δανειστών, με πιθανότερη κατάληξη να ζητηθούν πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα.

Στις συνθήκες αυτές τα περιθώρια για τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του, η οποία πελαγοδρομεί ελλείψει εθνικού σχεδίου- περιφέροντας τελευταία και πρώιμους εκλογικούς τακτικισμούς- είναι ασφυκτικά.

Το επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός, είναι υποχρεωμένος να κινηθεί σε ένα ασταθές περιβάλλον, μόνος με τις δεσμευτικές του υποχρεώσεις, χωρίς στρατηγικές εφεδρείες και έχοντας απέναντί του μια ΝΔ με νέα ηγεσία που φιλοδοξεί να προβάλλει ως αξιόπιστος συνομιλητής των δανειστών, στην έρημο που αφήνει πίσω της η αδιέξοδη εφαρμογή των Μνημονίων.