Το Αρχαιολογικό Μνημείο της Δήλου

Φως Απολλώνιο. Εκτυφλωτικό. Κλείνεις τα μάτια και κόκκινοι φωτεινοί δίσκοι στο μέγεθος του ήλιου πάλλονται στο απόλυτο σκοτάδι. Στη Δήλο, το νησί του Απόλλωνα, το φως εκπέμπεται από τα μάρμαρα και τους γρανιτένιους βράχους προς τον ουρανό. Τρυπά τα σύννεφα και απλώνεται απαστράπτον στο Αιγαίο. Ολόγυρα από τη Δήλο σαν σε μαγικό κύκλο αναδύονται και άλλα νησιά. Τις ονόμασαν Κυκλάδες.

Στην ακρόπολη του Κύνθου υπήρξε οχυρωμένη πρωτοκυκλαδική εγκατάσταση, (3η χιλιετία π.Χ.). Στον χώρο του ιερού αναπτύχθηκε οικισμός των μυκηναϊκών χρόνων, όπου βρέθηκαν σημαντικά ελεφάντινα πλακίδια, (14ος - 13ος αι. π.Χ.) Εδώ κατέφυγε η Λητώ κυνηγημένη από τη ζηλόφθονη Ήρα, για να φέρει στο φως το γιο του Δία, τον πιο όμορφο από τους αθανάτους. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ως τότε «άδηλος» Αστερία, όπως ονομαζόταν πριν το νησί, επέπλεε στη θάλασσα. Με τη γέννηση του θεού, η «άδηλος» έγινε Δήλος δηλ. φανερή και πλημμύρισε φως και άνθη και κατά το θρύλο δέθηκε στο βυθό με αδαμάντινες αλυσίδες. Η Δήλος (Μικρή Δήλος), ήταν κατά τη μυθική παράδοση ο τόπος γέννησης του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος, ένα από τα σπουδαιότερα ιερά στον ελληνικό κόσμο, και το μεγαλύτερο θρησκευτικό και πολιτικό κέντρο των Ιώνων.