Ο Richardson έζησε σε πολλά αρχοντικά σπίτια και διαμερίσματα με την πάροδο των χρόνων σε διάφορες τοποθεσίες από τη Νέα Υόρκη έως την αγγλική ύπαιθρο και ένα γαλλικό κάστρο που χαρακτηρίζεται από όμορφη αρχιτεκτονική και σε πολλές περιπτώσεις ενδιαφέρουσα ιστορία. Ωστόσο, ποτέ δεν διακοσμήθηκε για να ταιριάζει σε μια συγκεκριμένη εποχή ή αρχιτεκτονικό ύφος.

"Οι περίοδοι των δωματίων τείνουν να με ενοχλούν επειδή περιορίζονται σε ένα συγκεκριμένο στυλ," σημειώνει ο Richardson στο βιβλίο. Από το σχεδιαστικό του ήθος λέει, "είναι μια ενστικτώδης διαδικασία πέρα ​​από τον έλεγχό μου. Αναμιγνύω τα πράγματα - καλά, κακά και αδιάφορα, από όλους τους πολιτισμούς και τις περιόδους και γαλβανίζονται μεταξύ τους ... σε ένα συνεκτικό σύνολο ».

Έτσι, τα δωμάτιά του είναι γεμάτα από ασιατικά κεραμικά, κλασικά στολίδια, αγγλικές και αμερικανικές αντίκες, πλούσια  υφάσματα, έντονα χρώματα, διακοσμητικά αντικείμενα που έπιανε το απαιτητικό του μάτι στα παγκόσμια ταξίδια, βιβλία και έργα τέχνης από θρυλικούς καλλιτέχνες που ήταν επίσης στενοί φίλοι, συμπεριλαμβανομένου του Picasso, του Lucian Freud και του Andy Warhol.

Το βιβλίο είναι, σύμφωνα με τον οίκο Rizzoli, μια «έντονα εικονογραφημένη κατοικημένη αυτοβιογραφία ενός αληθινού connoisseur, που καθιστά απαραίτητη την ανάγνωση του για όσους ενδιαφέρονται για τη τέχνη, τον πολιτισμός και το σχέδιο,  και την καλή ζωή εν γένει.

Κοιτάζοντας τις πολυτελείς κατοικίες του και τις βασιλικές του συλλογές, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι πολλά χρόνια μετά την πρώτη άφιξή του στη Νέα Υόρκη, ο Richardson ήταν, όπως το έλεγε, "ξένος με λίγες επαφές, λίγα χρήματα και καμία δουλειά". Η πώληση ενός μικρού Picasso για τη χρηματοδότηση του πρώτου διαμερίσματός του στην Upper East Side, έθεσε ως στόχο τη δημιουργία του πρώτου διαμερίσματός του χρησιμοποιώντας κυρίως μεταχειρισμένα και δανεισμένα αντικείμενα.