Ξαφνικά ένοιωσε ένα χέρι να τον σκουντάει σχεδόν τρυφερά, μισάνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε το πλατύ και φωτεινό χαμόγελο της Άννας, της αεροσυνοδού, την οποία φλέρταρε ασύστολα το προηγούμενο βράδυ, και στην οποία, κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τη Νέα Υόρκη, είχε πει, ότι μοιάζει με την Όντρεϊ Χέπμπορν. 

«Ξύπνα», του είπε η Άννα, με τα υπέροχα μελί μάτια της να τον κοιτάζουν. Είχε τα σκούρα καστανά μαλλιά της μαζεμένα πίσω σε κότσο ακριβώς, όπως η Χέπμπορν στην ταινία «Πρόγευμα στο Τίφανις», «σε σαράντα λεπτά φτάνουμε.» «Πού;» Την ρώτησε εκείνος, ζαλισμένος. «Που φτάνουμε;». «Στη Νέα Υόρκη» του απάντησε γελώντας με σκέρτσο». Την κοίταξε και αφού την ευχαρίστησε, της ζήτησε ένα Bloody Mary με πολύ Tabasco, εκείνη απόρησε με τη παραγγελία του, παρόλα αυτά του έγνεψε καταφατικά κι έφυγε να του το φέρει.

Στο απέναντι κάθισμα από αυτόν, κάθονταν ένας ευτραφής κύριος, που δεν είχε σταματήσει να πίνει ουίσκι και να μασουλάει ξηρούς καρπούς, από την στιγμή που επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο, ο οποίος ακούγοντας την παραγγελία του έβγαλε ένα περίεργο ήχο. γύρισε στον Μάριο και του είπε « μα, νεαρέ, όλο το βράδυ έπινες, δεν έχεις τον θεό σου πρωί πρωί να παραγγέλνεις κι άλλο ποτό;»

Ο Μάριο, τον κοίταξε και σε πρώτη σκέψη ηθελε να του πει «είπε ο γαιδαρος τον πετεινό κεφάλα» αλλά σε δεύτερη σκέψη θέλοντας να τον αποτρελάνει τελείως του είπε «παρεμπιπτόντως, ξέρετε αγαπητέ, ότι το bloody Mary είναι το καλύτερο φάρμακο για τον πρωινό hangover; Έτσι, τουλάχιστον μου έχει πει ο πατέρας μου»!