Ο Dejan Gacic έχει περάσει πάνω από 20 χρόνια διασώζοντας και προστατεύοντας ζώα. Μαζί με την αείμνηστη μητέρα του, Svetlana, ξεκίνησαν με μικρές πράξεις καλοσύνης, που οδήγησαν στην ίδρυση του καταφυγίου Vucjak το 1997.

Σήμερα το καταφύγιό τους έχει φτάσει να φιλοξενεί πάνω από χίλια σκυλιά, γάτες, ακόμη και λύκους, το καθένα με μια δική του ιστορία επιβίωσης.

Όλα ξεκίνησαν όταν άρχισαν να ταΐζουν τα αδέσποτα σκυλιά του χωριού πριν από 20 και πλέον χρόνια.

Κάποια στιγμή οι κάτοικοι της περιοχής είδαν τον Dejan και τη μαμά του να βοηθούν τα ζώα και τους ζήτησαν να σώσουν έναν λύκο σε αιχμαλωσία.

Το άτομο που κρατούσε τον λύκο σκόπευε να τον προσφέρει ως θήραμα για κυνήγι, όπου κυνηγοί και σκύλοι θα τον καταδίωκαν. Ο Dejan γλίτωσε τον λύκο αγοράζοντάς τον για ένα… μπουκάλι αλκοόλ και τον φύλαξε ασφαλή στο υπόγειό του.

Το 1997, ο Dejan και η Svetlana ξεκίνησαν το καταφύγιο Vucjak. Όταν πέθανε η μητέρα του, ο Dejan κράτησε το καταφύγιο μόνος του.

Τώρα, το καταφύγιο φιλοξενεί περίπου 1500 σκύλους, ακόμη και μερικά άγρια ζώα. Πολλά αφέθηκαν στο καταφύγιο ή βρέθηκαν τραυματισμένα στους δρόμους.

Ο Dejan λέει ότι τα περισσότερα σκυλιά τα παρατούν πρώην ιδιοκτήτες τους. «Πολλά σκυλιά απλά πετιούνται και αφήνονται στην πύλη του καταφυγίου ή σε μια άγρια χωματερή όχι μακριά από το καταφύγιο. Συνήθως παραλαμβάνουμε έναν σκύλο όταν μας καλούν για να ειδοποιήσουν ότι ένας σκύλος είναι τραυματισμένος ή αν ο σκύλος χρειάζεται επειγόντως κτηνιατρική βοήθεια».

Η αποστολή του Dejan είναι να σώσει κάθε ζώο, προσφέροντάς του τροφή, καταφύγιο, αγάπη, ασφάλεια και ιατρική περίθαλψη. Προσπαθεί επίσης να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία στη Σερβία, αλλά και διεθνώς σχετικά με τη σημασία της μεταχείρισης των ζώων με καλοσύνη, σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Εννοείται πως όλα τα σκυλιά δίνονται για υιοθεσία. Δυστυχώς, σύμφωνα με τον Dejan, αυτό είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσει στη Σερβία. «Εδώ, οι άνθρωποι εγκαταλείπουν ως επί το πλείστον τα σκυλιά τους. Γι' αυτό προσπαθούμε να υιοθετήσουμε σκύλους σε άλλες χώρες».

Τα σκυλιά ζουν σε ξεχωριστές ομάδες σε μια ανοικτή περιοχή και συγκεντρώνονται σε ξύλινα σπιτάκια σκύλων τη νύχτα για να ζεσταθούν.

Παρά τη σωματική κι οικονομική εξάντληση, στόχος του Dejan είναι να συνεχίσει μέχρι τέλους. «Θα αγωνίζομαι για τα ζώα μέχρι να πεθάνω. Είναι ο δρόμος μου προς τον παράδεισο και είναι η κληρονομιά της μητέρας μου».

*Με πληροφορίες από το Boredpanda