Όλες οι σελίδες που δημοσιεύτηκαν από τα βιβλία μας, είχαν να μεταφέρουν νοήματα αναμφίβολα με διαχρονική αξία. Είναι όμως οι μόνες που μπορούν να σταθούν με το σχόλιό τους απέναντι στην τωρινή συγκυρία;

Η απάντηση έρχεται από το έργο των δημιουργών της νέας γενιάς. Όπου οι λέξεις γίνονται και σήμερα φορείς μηνυμάτων που έχει ο κόσμος ανάγκη. Που βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία με την αδιάκοπη προσπάθεια για τον εντοπισμό μιας διεξόδου.

Ακολουθούν ποιήματα από τις συλλογές του Δημήτρη Γκιούλου, της Κατερίνας Καραβία, του Γ.Δ Σέρμυντ και του Βαγγέλη Γέττου. Όσες έπιασε η απόχη μας από μια βιβλιοθήκη στην οποία δεν έχει κάτσει ακόμη σκόνη. Όπου τα ονόματα στη ράχη των βιβλίων στέκουν κάπως αμήχανα δίπλα στην ιστορία των ελληνικών γραμμάτων. Αλλά οπωσδήποτε το έργο που υπογράφουν έχει κάτι να πει.

Ενδιάμεσες εκπτώσεις

Στη ζωή διεκδίκησα

τη μισή μόνο

τρυφερότητα

απ’ όση διαθέτει η πωλήτρια

καθώς ντύνει

την κούκλα της βιτρίνας

*Δημήτρης Γκιούλος (Ακραία καιρικά φαινόμενα, εκδ. Θίνες)

Πάλι

Κι αν θες να ξέρεις τι σκέφτομαι

να είχα λίγη οργή

στα μάτια

αντί

για εκείνο το κενό

που λέει

πάλι.

*Κατερίνα Καραβία (Ανοχύρωτη, αυτοέκδοση)

Βυθίσεις

Μονάχα η σκουριά

πάνω στην άγκυρα

ξέρει θάλασσα

τι πάει να πει.

Όλοι οι άλλοι

- ας μην γελιόμαστε

απλά πνιγήκαμε

σε μια κουταλιά νερό.

*Γ.Δ. Σέρμυντ (Εκμαγείο, πρότζεκτ ερσίλια)

Για ένα όχι

Άνοιξα δρόμο μέσα απ’ τη λέξη,

άνοιξα δρόμο ανάμεσα στα γράμματά της

όπως κανείς ανοίγει δρόμο

μέσα από ψηλά ξερόχορτα

*Βαγγέλης Γέττος (Ρινίσματα, αυτοέκδοση)