Η δημιουργία της καλλιτέχνιδoς Αλκέτα Τζάφα Μρίπα με τίτλο «Σε σκέφτομαι» είναι μια συμβολική μπουγάδα που δεν ξεπλένει την ντροπή των βιαστών, αλλά κραυγάζει κατά της σεξουαλικής βίας σαν όπλο πολέμου και εξαγνίζει το δράμα των χιλιάδων γυναικών του Κοσόβου που βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν στη διάρκεια της σερβο-κοσοβάρικης σύρραξης.

«Είναι ένα ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης για τα θύματα και όσες επέζησαν από τη σεξουαλική βία στη διάρκεια του πολέμου, ένα μήνυμα ότι η ντροπή δεν είναι δική τους αλλά των βιαστών κι όσων τους επέτρεψαν να εγκληματήσουν σε βάρος τους», δήλωσε η Τζάφα Μρίπα στο AP.

«Πρέπει να δώσουμε τέλος στη σιωπή. Ηρθε επιτέλους η στιγμή να αναγνωριστούν αυτές οι γυναίκες και να λάβουν τη βοήθεια που τους αξίζει. Κι αυτό που κάνουμε είναι να ενώσουμε όλη την κοινωνία σαν σύνολο, να σταματήσουμε να είμαστε αυτές και εμείς. Ολα αυτά τα φορέματα μας αντιπροσωπεύουν όλες ως γυναίκες».

Τα περισσότερα φορέματα και οι φούστες δόθηκαν από γυναίκες του Κοσόβου

Τα περισσότερα από τα φορέματα και τις φούστες δόθηκαν από γυναίκες του Κοσόβου. Κάποια ρούχα τα έφεραν οι αδελφοί, οι σύζυγοι, οι γιοι τους. Και μερικά δωρήθηκαν από διασημότητες, όπως η ποπ σταρ Ρίτα Ορα ή η Σερί Μπλερ, σύζυγος του Βρετανού πρώην πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ.

Επίσημες στατιστικές για τον αριθμό των βιασμένων γυναικών στη διάρκεια των πολέμων που σάρωσαν τα Βαλκάνια τη δεκαετία του ’90 δεν υπάρχουν, αλλά οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκτιμούν πως είναι μεταξύ 20.000 και 50.000. Το Κόσοβο, πλειοψηφικά αλβανικό, είναι μια συντηρητική παραδοσιακή κοινωνία όπου τα θύματα σεξουαλικής βίας συχνά στιγματίζονται και περιθωριοποιούνται λόγω της «ντροπής» που υποτίθεται ότι φέρνουν στην οικογένειά τους.

Η εγκατάσταση, την οποία εγκαινίασε η πρόεδρος του Κοσόβου, η 40χρονη πρώην υποδιευθύντρια της Αστυνομίας, Ατιφέτε Γιαχάγκα, αποτελεί μέρος μιας καμπάνιας διάρκειας ενός μηνός που έχει στόχο, όπως λέει, «Να σπάσουμε τη σιωπή, να πολεμήσουμε το στίγμα, να δράσουμε, να ευαισθητοποιήσουμε, να αποδεχτούμε. Συγκεντρωθήκαμε εδώ για να θυμηθούμε τον πόνο τους. Να αναγνωρίσουμε τη θυσία τους. Να τους πούμε πως δεν είναι μόνες».

Πηγή: efsyn.gr