«Η ιδέα αυτή ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2013 και αφορμή στάθηκε ένα παιχνίδι με τον (μεγαλύτερο πλέον) γιο μου, όπου αναπαράστησα με Playmobil τον τρόπο με τον οποίο κοιμόμαστε οικογενειακώς τα βράδια στο κρεβάτι. Αυτή η αναπαράσταση της συγκεκριμένης σκηνής (που ήταν και η πρώτη μου φωτογραφία) μού έδωσε την ιδέα να το γενικεύσω και να αναπαραστήσω με αυτά σκηνές που αφορούν την κοινωνία μας, ειδικά στην περίοδο που αυτή δοκιμάζεται σκληρότερα από ποτέ μεταπολεμικά. Οι συνθήκες, δηλαδή, που με οδήγησαν στο να δημιουργήσω αυτό το φωτογραφικό project είναι οι συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η χώρα. Αυτές που δεν μπορεί να σε αφήνουν απαθή, που σε κάνουν να αναθεωρήσεις πολλά, να νοιαστείς και για τους γύρω σου, να αλλάξεις. Αλλά και αυτές που σε κάνουν να σταματήσεις να είσαι μουγκός και να εκφραστείς. Να μιλήσεις για όσα συμβαίνουν, να βγάλεις την κραυγή της αγωνίας που νιώθεις. Αυτό είναι το Plasticobilism. Η κραυγή αγωνίας μου και η ψυχοθεραπεία μου μαζί.»

Χωρίς πολλές συστάσεις, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης

Ο Νίκος Παπαδόπουλος, είναι φυσικός και έχει εκπονήσει ένα διδακτορικό στην αστρονομία. Όλα αυτά στην Θεσσαλονίκη όπου γεννήθηκε και ζει, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή σεναρίων. Αντλεί, όπως μας λέει, την έμπνευσή του από την επικαιρότητα και κυρίως από την δυστυχία που εμπεριέχεται κατά κόρον σε αυτήν και απευθύνει την… «ιδεολογία της πλαστικής σάτιρας» σε όποιον θέλει να την γνωρίσει. Δεν χρειάζεται να την «ασπαστεί» κανείς, γιατί όπως κάθε ιδεολογία είναι κι αυτή μια «άποψη», μια συγκεκριμένη προσέγγιση των πραγμάτων, που στη συγκεκριμένη περίπτωση  γίνεται υπό το πρίσμα των Playmobil.

"Δεν καις ούτε το δέντρο ούτε το δάσος. Καις το παιδί σου."

«Γενικότερα, απευθύνομαι στον σκεπτόμενο ενήλικα ψηφοφόρο, καταδεικνύοντάς του τι προκαλεί ή τι μπορεί να προκαλέσει με την ανοχή του, την αδράνειά του, την αδιαφορία του, τη λάθος στάση ζωής του. Σκοπός είναι να αντιληφθούμε πού κάναμε ή κάνουμε λάθος. Εμείς, όχι οι πολιτικοί ή κάποιοι άλλοι, πού κάνουμε λάθος εμείς. Οι πολιτικοί δεν είναι παρά οι συνέπειες των δικών μας λαθών. Και για να προλάβω τυχόν παρερμηνείες, δεν έχω στόχο να αφυπνίσω κανέναν, ο μόνος στόχος μου είναι να εκφράζομαι ελεύθερα.

Κανείς δεν αφυπνίζεται από μια φωτογραφία, αν δεν θέλει ήδη να αφυπνιστεί, αν δεν είναι ήδη έτοιμος. Θα αφυπνιστεί κάποιος βλέποντας ένα στημένο Playmobil μέσα στα σκουπίδια, όταν δεν αφυπνίζεται βλέποντας έναν πραγματικό άνθρωπο μέσα σ' αυτά;»

Σκοπός είναι να αντιληφθούμε πού κάναμε ή κάνουμε λάθος. Εμείς, όχι οι πολιτικοί ή κάποιοι άλλοι, πού κάνουμε λάθος εμείς.

Αυτή ήταν αμοιβαία, ήταν έντιμη, ήταν επωφελής. Αυτός ήταν τόσο νέος. Και ευρωπαίος...

«Παρόλο που αναφέρομαι σε σάτιρα, θα έλεγα ότι οι δημιουργίες αυτές είναι μεν σάτιρα αλλά είναι και ένα ημερολόγιο μιας σκληρής πραγματικότητας. Κι αυτό, γιατί νομίζω ότι, για να κάνεις ουσιαστική σάτιρα, είναι προϋπόθεση να γνωρίζεις τη σκληρή πραγματικότητα, για να μην πω να την έχεις βιώσει ή να την βιώνεις ακόμη.»

Ελάτε να τα πάρετε! (η ΖΩΗ είναι το ήμισυ του παντός.)

ATM's bitch. Be afraid of empty humans instead of empty ATMs.

ΜΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ! Θα σου κάνω μακαρόνια με 23% ΦΠΑ, για να φας.