H πρωτοβουλία με τα καπάκια και τα αναπηρικά αμαξίδια ξεκίνησε πριν χρόνια στο παράρτημά του Συλλόγου στη Λαμία, όταν οι άνθρωποι εκεί συνεργάστηκαν με ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης, το οποίο θα έδινε χρήματα –που θα προορίζονταν για αναπηρικό αμαξίδιο- για συγκεκριμένο αριθμό από καπάκια. Στη συνέχεια, η κίνηση συνεχίστηκε και στην Αθήνα, αφού υπήρχε κόσμος που καθημερινά ενδιαφερόταν να δώσει τα δικά του πλαστικά καπάκια. Η προσπάθεια εξαπλώθηκε με ταχείς ρυθμούς σε όλη την Ελλάδα, ενώ βασικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Υπάρχουν άνθρωποι που με αγωνία μας παίρνουν για να μας ρωτήσουν πότε μπορούν να μας φέρουν τη δική τους ανακύκλωση. Είναι κάτι πολύ συγκινητικό», συμπληρώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου.

Η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι σήμερα είναι τεράστια, εξηγεί ο ίδιος, επισημαίνοντας πως χαρακτηριστική είναι η δράση των μαθητών στα σχολεία. Μέσα από τη διαδικασία αυτή, όπως σημειώνει, τα παιδιά από μικρή ηλικία ενημερώνονται για τα προβλήματα των ανθρώπων με αναπηρία και δείχνουν την αλληλεγγύη τους. «Σκεφτόμαστε –καθώς κρίνεται απαραίτητο- να οργανωθούμε πιο συστηματικά και να συνεργαστούμε με τους Δήμους ώστε σε κεντρικά σημεία της πόλης να τοποθετηθούν ειδικοί κάδοι στους οποίους οι περαστικοί θα μπορούν να ρίχνουν τα καπάκια τους. Έτσι θα γλιτώνουν χρόνο και κόπο αφού δεν θα χρειάζεται να έρχονται στο Σύλλογο ή να ψάχνουν μεταφορικό μέσο για να τα κουβαλήσουν», τονίζει ο κ. Βίγλας.

Η ανταπόκριση του κόσμου και κυρίως των μαθητών είναι τεράστια 

Τα άτομα που συλλέγουν καπάκια μπορούν να τα παραδώσουν στον Πανελλήνιο Σύλλογο Παραπληγικών στην οδό Όθωνος Σταθάτου. Μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί με τους ανθρώπους εκεί τηλεφωνικά είτε να βρουν τη σελίδα στο facebook. Να σημειωθεί πως για ένα ποιοτικά καλό αμαξίδιο χρειάζονται να συγκεντρωθούν 3 τόνοι καπάκια, ενώ μέχρι σήμερα ο Σύλλογος έχει αγοράσει 7 καρότσια. Για ένα αμαξίδιο κάποιος πρέπει να πληρώσει από 500 μέχρι και 2.000 ευρώ, εάν αυτό φέρει πάνω του επιπλέον πράγματα.

Τα άτομα που λαμβάνουν ειδικό καροτσάκι είναι συνήθως αυτά με τα πιο πενιχρά εισοδήματα. Να αναφερθεί μόνο πως το κόστος διαβίωσης ενός ανθρώπου με αναπηρία είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, δεδομένου ότι ο πρώτος έχει επιπλέον ανάγκες στην καθημερινή του ζωή. «Οι απαιτήσεις ειδικά των τελευταίων χρόνων είναι πολλές, εξαιτίας των περικοπών που έχουν  γίνει στα άτομα με αναπηρία. Η κάθε προσπάθεια με στόχο να βοηθηθούν στην αυτονομία τους θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη», λέει ο κ. Βίγλας κλείνοντας. Γι’ αυτό ας βάλουμε όλοι το λιθαράκι μας.

Κυριακή Αξιώτη