ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο «παιδί-θαύμα» και το... τραύμα

Tweet
Share
Tweet
Share

«Το να είσαι «παιδί-θαύμα» είχε τα καλά του, αλλά είναι επίσης και μία πολύ δύσκολη πρόκληση». Η δήλωση αυτή ανήκει στον Ρίκι Ρούμπιο, που για λόγους ψυχικής υγείας αποφάσισε το περασμένο καλοκαίρι να σταματήσει πρόωρα το μπάσκετ.

Μα, τι πρόβλημα μπορεί να έχει ένας εκατομμυριούχος αθλητής που από τα 14 του παίζει σε επαγγελματικό επίπεδο;

Το καλοκαίρι του 2023 ο Ρούμπιο μίλησε ανοιχτά για την κατάθλιψη και δήλωσε πως δεν αντέχει άλλο. «Ακουσε» τον εαυτό του και τελικά, έξι μήνες μετά, έφυγε από το ΝΒΑ για να επιστρέψει στην Ευρώπη που νιώθει καλύτερα.

Τον Ιανουάριο του 2024 υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα και ξεκίνησε ξανά προπονήσεις. Στις 22 Φεβρουαρίου έπαιξε ξανά μπάσκετ, σε αγώνα της Εθνικής Ισπανίας με τη Λετονία.

Η ομάδα του έχασε, αλλά ο ίδιος πέτυχε μία μεγάλη νίκη!

Η ιστορία του Ρούμπιο παίρνει θετική τροπή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να παραβλέψουμε όσα προηγήθηκαν. Τι οδήγησε στην κατάθλιψη έναν υπερ-επιτυχημένο αθλητή, προφανώς πλούσιο, που αγωνίζεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη;

«Το να είσαι «παιδί-θαύμα» είχε τα καλά του, αλλά ήταν επίσης και μία πολύ δύσκολη πρόκληση», δήλωσε πρόσφατα ο ίδιος και πώς να διαφωνήσει κανείς.

Ο Ρούμπιο έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση όντας μόλις 14 ετών με τη φανέλα της Μπανταλόνα. Στα 18 του ήταν πια ένας καταξιωμένος αθλητής με συμμετοχή στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων!

«Ήταν όλα τόσο γρήγορα που δεν μπορούσα καν να αναρωτηθώ αν ήθελα να γίνω επαγγελματίας. Αλλά με την Εθνική Ομάδα, δεν φοβόμουν. Διασκέδαζα τόσο πολύ που μπορούσα να παίξω μόνο με ένα πόδι», έχει πει ο Ρούμπιο.

Αντίστοιχες δηλώσεις έχει κάνει και ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης που η «τρέλα» του πρωταθλητισμού τον ήθελε Σακίλ Ο’Νιλ στα 15 του.

Αλλά και σε άλλα αθλήματα, η τενίστρια Ναόμι Οσάκα, η οποία αποσύρθηκε από το Ρολάν Γκαρός το 2021 και μάλιστα τιμωρήθηκε από την Ομοσπονδία τένις επειδή έβαλε την ψυχική της υγεία πάνω από τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις.

Ασφαλώς, πολλοί ακόμα αθλητές και αθλήτριες έχουν βρεθεί σε ανάλογη θέση. Βιώνοντας κατάθλιψη και κρίσεις πανικού. Κάποιοι έφτασαν σε υψηλό επίπεδο, αλλά κάποια δεν έφτασαν καν. Δεν άντεξαν την πίεση και δεν τους μάθαμε ποτέ.

Τα «χαμένα» ταλέντα που πολλές φορές χωρίς δεύτερη σκέψη απαξιώνουμε, επειδή δεν δούλεψαν αρκετά. «Ε, αυτός δεν είχε μυαλό. Ήταν παιχταράς, αλλά τεμπέλης». Προφανώς, δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Ο πρωταθλητισμός είναι άλλο πράγμα από τον αθλητισμό και το «παιδί-θαύμα» γίνεται εύκολα «παιδί-τραύμα». Γι’ αυτό και οι γονείς, αλλά και οι προπονητές, οφείλουν να αναλογιστούν περισσότερο το βάρος της ευθύνης.

Κι ας έχουν υπόψιν τους το μότο του Ρούμπιο «Never too high, never too low».

Σπύρος Πολυχρονόπουλος

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman