"Α, τι ωραίος Χόντος!" θαυμάζει η μια γέρνοντας με ανάλαφρο βάρος, όπως μόνο οι γυναίκες κατέχουν, στη μεριά της αλληνής.
Γυρνώ και στέκω αδιάκριτα κι εγώ. Είμαι στην οδό Μέρλιν κι αντικρίζω ένα θεαματικό μαγαζί καλλυντικών, εκεί όπου δεξιά στην είσοδο της πολυκατοικίας, υπάρχει σαν εμπόδιο και για τους τύπους λέω περισσότερο, γιατί δεν ταιριάζει τώρα πια, μια «ακατανόητη» εικαστική σύνθεση με τα επεξηγηματικά λόγια "1941-1944 Εδώ ήταν το κολαστήριο της Γκεστάπο".

Έκατσα και το φιλοσόφησα...
Μήπως ρε παιδιά να το αποσύρουμε το «θέμα»; 
Μην πανικοβάλλεται δηλαδή αναίτια ο κόσμος και νομίζει ότι παλαιά εκεί μέσα γίνονταν τίποτε αποτρόπαια FaceLifting…

Γ.Χ