Και στις δύο πλευρές της ηπείρου, το έργο της παρέχει πολιτικά και κοινωνικά κινήματα με εικονογραφήσεις και άλλα υλικά που βασίζονται στους χαρακτήρες της: θυμωμένες, πολύχρωμες και ισχυρές γυναίκες που ανοίγουν το στόμα τους και οι οποίες δεν θα σιγήσουν.

Τα σχέδια της, που απεικονίζουν γυναίκες όλων των χρωμάτων - ροζ, κίτρινο, πορτοκαλί και μπλε - είναι εντυπωσιακά τολμηρές και δυνατές: "είναι σημαντικό για μένα ότι δεν υπάρχει κανένας τύπος γυναίκας, που να μη δείξω στα σχέδια μου, προσπαθώ να δείξω  ότι όλες οι γυναίκες έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά και τις διαφορές τους ».

Αν και οι εικόνες της δείχνουν κυρίως θυμωμένες γυναίκες, η τέχνη της δεν είναι θυμωμένη καθόλου. Αν μη τι άλλο, είναι πολύ παιχνιδιάρικη και γεμάτη ζωή. Οι θυμωμένες γυναίκες δεν μπερδεύονται, αλλά είναι εκεί έξω, καθιστώντας τον κόσμο καλύτερο και δείχνοντας σε οποιονδήποτε τολμά να σταθεί στο δρόμο τους ότι είναι εδώ για να μείνουν, και ότι αυτός ο κόσμος έχει αλλάξει και θα συνεχίσει να αλλάζει.

Για τις εικονογραφήσεις της, αντλεί έμπνευση από τη φύση (είναι vegan και είναι μια παθιασμένη λάτρης της φύσης), το αστικό περιβάλλον της (οι πρώτες καλλιτεχνικές προσπάθειες της ήταν σε ένα αστικό συλλογικό έργο των οποίων τα μέλη έπιναν τσάι και βγήκαν για να κάνουν άλλα πράγματα: "το περπάτημα στο δρόμο είναι μια πηγή έμπνευσης Το να ακούει μουσική είναι μια έμπνευση. Όπως έμπνευση αντλεί από τη μουσική σκηνή  πανκ, της Βραζιλίας και από ομάδες όπως η Women’s Resistance. Feminism, LGBTQ, veganism…"

Π.Τ.